සඳට බැළුම් හෙලූ අය

Dec 30, 2016

විඳිනු මැන වසන්තය !








ඉතින් මේ ගෙවෙන්නේ මේ වසරේ අවසන් පැය කිහිපයයි.එක දිගටම කවි දාපු නිසා අද ලියන්න හිටියේ  කතාවක් උනත් ඒක ටිකක් පහු කරන්න හිතුවා.ඉතින් මේ කවියෙන් මේ වසර අවසාන කරනවා.2017 වසන්තය විඳින්න  සූදානම් වෙන  බ්ලොග් වාසී සියලුම  දෙනාට සියලු පැතුම් ඉටුවන වාසනාවන්ත නව වසරකට සඳවතී හදවතින්ම  පැතුම් ගේනවා.

සිසිරයට අමතක වෙච්ච
පුංචි හිම පියල්ලක්
දේවදාර ගස් මුඳුනක
යාන්තං රැදී නොරැදී
හිරුත් එක්ක හිනැහෙන්න
වෙරදරන අපූරුව - දුටුවාද

වසන්තයේ විකසිත
රෝස පොහොට්ටුවක් මත
මනමාල කම් කරන
ඉලංදාරි සමනළයෙක්
නොරිද්දා රෝස පෙති
ආදරේට හාදුවක් තබන අපූරුව - දුටුවාද

ගිම්හානයේ ගිලන් වෙච්ච
මලානික තණපතක් අග්ඟිස්සේ
තැවරිච්ච තුෂර බිඳුවක්
මියෙන්නට ආසන්න ඒ පුංචි තණ පතට
හුස්ම එක ඇබිත්තක් පොවන්නට
වෙරදරන අපූරුව - දුටුවාද

සරත් සමයට ඉපල් වෙච්ච
වැලපෙන විලෝ ගසක
ඉතිරිවෙච්ච එකෝමෙක කොළයක්
සුළං කෝඩයක් එක්ක
නැළවි නැළවී හරි හරියට
දඟ කරන අපූරුව - දුටුවාද

Dec 25, 2016

පිවිතුරුම පැතුමක් !





                                                මීඳුම ගළන මහ පාන්දරක
                        හීතළම..... හීතළ.....
                        හිම බිංඳුවක් එක්ක
                        ඔබ කඩා වැටෙන්න මගේ
                        හිත මත්තට
                        ආදරෙත් මහ හුඟා........ක්
                        අරගෙන.....
                                    

                                            

Dec 22, 2016

මා දවා ලූ ඒ ඇස් !



ඉතින් අද මේ ලියවෙන්නේ වෙන කෙනෙකුගේ අත්දැකීමක්  මගේ කරගෙන ලියපු පද පෙළක්.කාගෙද කින්ද මන්ද කියලා මම නොකිව්වත් මේකේ නිධාන කතාව දන්නෝ දැනගනීවි මේ කාගේ අත්දැකීමක්ද කියල.ඒත් ඉතින් නොදන්න අයගේ දැනගැනීම පිණිස කියන්නම්කෝ.මෙන්න මෙයාගේ මේ කතන්දරේ කියවලා  තමා මගේ හිතට මේ සිතුවිල්ල ආවේ. ඔව් ඔව් මේ අර ගින්දර වගේ දයියා බ්ලොග් එක ලියන කොච්චි මිරිස්ගේ අස්ගිරියේ වැස්ස ගැන කතාව තමා.
                                       මම කියවන නවකතාවක්, බලන ෆිල්ම් එකක්,කවියක් , කතාවක් ඩෝං ගාලා මගේ හිතට වැදුනොත් ඒ ගැන  මගේ අතින් මොනාම හරි ලියවෙන එක මගේ පුරුද්දක්. ඉතින් මේකත් ඒ වගේ මගේ හිතට වැදුන කතාවක්  විශේෂයෙන්ම මේක නුවර සම්භන්ධ සිදුවීමක් නිසා මගේ හිතට බොහොම දැනුනා. ඒ  මම නුවරට ගොඩක් ආදරේ නිසා.ඉතින් ඒ නිසාම මෙන්න මේ විදියට මගේ අතින් නිරායාසයෙන්ම ලියවුනා.




මුඳු සුළඟ පවා වියරුව හමන රෑක
හඬනවා මහා සද්දෙට නුවර අහස
හීතලට ඇවිලිච්ච ඇස් දෙකක පහස
අහනවා තුරුලු වෙන්නද සොඳුරු රෑක

හන්තාන වගේ මහ දුකක් උහුලාන
නුවර පාරක් ගානෙ දුකම වපුරාන
කිරි මුහුදෙ රැළි මතට අතහැරපු හීන
ගැන වගක් නැතුව මල් හීය මට පාන

බුර බුරා නැගෙන සිතුවිළි සිතුම් රෑන
මහවැලිය වාං දමනව වගෙයි රැඟුම් පාන
ඇස් වලින් ඇස්  අල්ලගෙන හීය මාන
මේ වැස්සෙ තෙතබරිත වෙන්නටම අහන

ඇඟිලි තුඩු මානයේ පිපි කොබෝලීල
මලකි පෙති විදා රොන් සුවඳ මට ගේන
මල් කෙමියෙ සරන්නට නොයා සිතුසේම
සිල් නොබිඳ සුව වින්දෙ දුරින් හිද පේන

අදත් මහ වැසි වැටෙන මේ වගේ රෑක
සිතින් මං මවාගෙන අස්ගිරියෙ අහස
දෙසැම්බර් සීතලට ගිනි ගත්ත දෑස
කෝ කොහිද හොයනවා තනිවෙච්ච රෑක

Dec 15, 2016

රිදෙන හිත පිරිමදිමි හීතලට !






හීතලේ හිම කටුව ඇමිණී
යද්දි මතකෙන් ලේ ගලා
අදත් හිමිහිට ඇවිද යමි තනි
මාවතේ අයිනට වෙලා...

කාත් කවුරුත් නොමැති මානෙක
තනි කුඩේ යට තනි වෙලා
හීතලේ හිම කුණාටුවකට
රිදෙන හිත පිරියම් කලා...

අහස් ගඟ මේ තරම් වියරුව
හඬද්දී විදුලිය මවා
මගේ අහසට ඔයා එන්නෙම
හීන් පිණි අහුරක් වෙලා...

යාන්තම්වත් නොදී අවසර
කියන්නට හද රැඳි කතා
මේ තරම් හරි හදිස්සියෙ ඇයි
ගියේ දෑතින් ගිලිහිලා...



Dec 10, 2016

ආදරෙයි දෙවොන්දරා









සීතල හිම කැට විසිරුණු
තුරුහිස් අඟ මල් නොපිපුණු
සොහොන් ගැබක හිත හිරවුණු
දෙවොන්දරා සං
මළවුන්ගේ අවුරුද්දට කලින්ම මම එන්නම්
ආතුර වුනු ඔය හිත මත සෙනෙහස තවරන්නම්....

සකුරා මල් පෙති ඉහිරුණු
මල් පාරේ අපි ඇවිදපු
නුඹේ සෙනෙහෙන් මා සැනසුණු
ඊටත් වැඩියෙන් හඬවපු
ඒ මතකයෙ කඳුළු අරන් මං හනිකට එන්නම්
තනිවුනු ඔය හිත ළඟ තනියට හිඳින්න එන්නම්....

සුබෙකි මලක පිණි තැවරුණු
කබුකි හලක අපි නැලවුණු
සකේ බිංඳුවක් මුහුවුණු
කොපුළක් උණුහුමට ගැහුණු
ඒ මතකයෙ සුවඳ අරන් මං හනිකට එන්නම්
වැළලුණු අපෙ ආදරේට ආයෙත් පණ දෙන්නම්...



(දෙවෙන්දොරා   සහ නොරිකෝ ගැන මගේ අතින් ගොඩක් කවි පද ලියවිලා තියෙනවා.මේත් එහෙම ලියවුන තවත් පද පෙලක්.මේකනම් ගීතයක් කිරීමේ හීනෙකින් ලියපු එකක්.බලමු ඒක කවදා හරි සැබෑවක් වේවිද කියලා.)

Dec 4, 2016

ඕනෙම නෑ !


හිතින් හිත බැඳෙන්න  අතින් අත අල්ලනම ඕනෙ නෑ..
බලාපොරොත්තුවක් එක්ක ජීවත් වෙන්න
ඇස් වලින් කතා කරන්නම ඕනෙ නෑ...
ආදරේ දැනෙන්න පපුවට තුරුළු වෙන්න
නළලට හාදු දෙන්නම ඕනෙ නෑ...
ආත්මගත බැඳීම් වලට නමක් තියෙන්නම ඕනෙ නෑ...
ඔයා ගැනම හීන මවන්න මට
ඔයාගෙන්වත් අවසර ඕනෙ නෑ...
අඩුම තරමෙ මම ඔයාට ආදරේ කියල
ඔයාට කියන්නවත් මට ඕනෙ නෑ...
ඒත්.... දන්නවද...
මං ඔයාට  ආදරෙයි.... මහ හුඟක්...


Nov 27, 2016

ලලනායනය !




(නිමිත්ත - උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගලයන්ගේ ලලනායනය කියවා අහවර )

විමානයෙන් බට දෙව්ලිය සිරි මවන
පරසතු උයනෙ පිපි කුසුමකි සුදු උවන
පද්දා සිහින් ඉඟ පා කිංකිණි සලන
සඳවත සඳිසි මගෙ අහසට වැඩි අඟන......

සදුන් තෙත රැඳුණු නිල් වරළ පිල් විදන
මා මනස් විල මැද්දෙ හංස තුඬු රඟන
මිණිමෙවුල නූපුරය කිංකිණිද මුදන
මහනෙලකි නුඹ මගේ සාධු සිත බිඳින......

මුවැත්තිය සඳිසි නිල් තිගැස්සෙන නයන
දුටුවිටදි ඇවිලේවි විතරාගී දැහැන
ස්වයං සංයමය දඩබිමක වෙස් දරණ
හැඟුම් සළිතව යාවි මුහු වෙලා පවන......

නෑඹුල් මලක මල් කෙමියක රස මවන
මී පැණි ගුලාවකි ලා රතු පෙති සිඹින
යෞවන මදය මන්මත් කරවන සොබන
සඳ දිය යටම සාදන්නද මධු යහන......

Nov 17, 2016

වැහි කවි (ෆීලින්ග් රොමෑන්ටික්)




ප්‍රංශ හාදුවක රස රත් ලවන් තෙමනකොට
ආදරෙන් මත් වෙන්න රතු වයින් ඕනෙමද
සීතළට පොපියනා හැඟුමකට ඉඩ දෙන්න
උණුහුමට දැල්වෙනා ගිනි උඳුන් ඕනෙමද

රෑ අහස යට මැවෙන සරාගී සාදයට
ඉටි පහන් නැතුවාට තරු එළිය ඇති නේද
අනෝරාවට කලින් හීන් පොද වැටෙනකොට
නිදා හුන් හැඟුම් ඇස් හිමින් අරිනව නේද

Nov 9, 2016

පොඩි කාලේ කාපු බීපුවායේ රස !





                          ඔන්න ඉතින් පහුගිය දවසක මගේ  බ්ලොග් එකට  වැටුන කමෙන්ට් එකක් දිගේ අලුත් බ්ලොග් එකකට ගොඩ වැදුනා.ඒක එසේ මෙසේ එකක් නෙවෙයි ඉතින් සෑහෙන දයියා බ්ලොගයක් නමේ හැටියට.නම විතරක් නෙවෙයි ඒකේ වැටෙන කයි කතන්දරත් ගින්දර වගේ දයියා.ඒ තමා   කොච්චි මිරිස්  ඔන්න ඕකේ තිබුනා පොඩි කාලේ කාපු රහට තාමත් කන්න තියෙන තැනක් ගැන ඔත්තුවක්.ඔය කෑම කඩ ගැන සඳවතීත් බොහොම උනන්දු නිසා ඒ පෝස්ට් එක මගේ හිතට අල්ලලා ගියා.ඒ වගේම ඒ පෝස්ට් එක නිසාම පොඩි කාලේ කාපු බීපුවගෙ මතකය අලුත් උනා.අන්න ඒ නිසාම තමා ඉතින් මේ පෝස්ටුව ලියවෙන්නෙත්.

               ඇත්තටම  වසර ගණනාවක් රස නොනසා එකම රසයෙන් එකම කොලිටියෙන් හොටලයක් පවත්වාගෙන යනව කියන එක අහන එකමත් සතුටට කාරණාවක්.හෝටල් පැත්තකින් තියමුකෝ අපි මීට අවුරුදු විස්සකට විසිපහකට කලින් කාපු ටොෆියක  බිස්කට් එකකවත් එදා තිබුන රසය අද නැහැනේ.පොඩි කාලෙ මම කන්න ආසම ටොෆියක් තමා අර රතු පාට කොලේක ඔතලා තිබුන  එක මට මතක විදියට අපි ඒකට කිව්වේ  Star ටොෆී.ටොෆිය කටේ දාගෙන කොලෙන් අහස එහෙමත් බලනවා.දැන් එහෙම ටොෆියක් මම දන්න විදියට ඇත්තෙත් නෑ.එතකොට My lady, Delta  ටොෆි ඒ කාලෙ කොච්චර රසද.අනේ ඒකට දැන් ඒ කාලේ ඒවත් එක්ක බලද්දි මේවට ටොෆි කියනන්ත් ලැජ්ජයි. ඉස්සර සඳවතීගේ ආසම බිස්කට් එක වේපස් බිස්කට්.ගත්ත ගමන් කරන්නේ තට්ටු තට්ටු ලස්සනට ගලවලා ක්‍රීම් ටික කන එක, හම්මා... ඒ ක්‍රීම් වල රස තාම දිවට දැනෙනවා දැනෙනවා වගේ.අද වෙනකොට නානාප්‍රකාර ෆ්ලේවර් වලින් වේපස් තිබුනත් එදා බිස්කට වල රසයට ලගින්වත් යන්න පුලුවන්ද ..? බැහැනෙ.

                 සැමන් තෙල් දාලා  පරිප්පු උයලා සුදු කැකුළු බත් පොඩි කාලේ මම ආසම මෙනූ එක ආස නෙවෙයි පෙරේතම  කිව්වත් හරි.ඒ දවස්වල දවස් හතම  ඔය මෙනූ එක තියෙනවනම් ඒ තරමට සඳවතී ඒ කෑමට ආසයි.ඉස්කෝලේ ඇරිලා ගේට්ටුවෙන් ඇතුලට එන්නත් කලින් පරිප්පු වල සැමන් වල සුවඳ දැනෙනවා.එතකොට ඉතින් සඳවතීට නැති බඩගිනිත් එනවා හරියට හත් දවසක් කාලා හිටියේ නෑ වගේ බත් කන්න පුදුම කලබලයක් හැදෙනවා.ඒකට දැන් පරිප්පු ගෝනියක් එක එක තාලෙට හදලා කෑවත් එදා ඒ රසයවත් සුවඳවත් දැනෙන්නෙ නෑ. සැමන් ගැන උනත් කියන්න තියෙන්නෙ ඒකමයි.ඇත්තටම මේ කෑම මේ වෙනකොට කොලිටියෙන් රසයෙන් සුවඳින් බාල වෙලාද එහෙම නැත්තන් අපි ඒ රසයට සුවඳට හුරු වෙලා නිසා අපිට දැන් ඒක දැනෙන්නෙ නැද්ද මන්දා.කොහොම උනත් ඒ කාලේ පෙරලි පෙරලි කාපු පරිප්පුව මේ වෙනකොටනම් සඳවතීට එපාම කරපු දෙයක් වෙලා.මහ දේවල් ඕනේ නෑ අද තියෙන පපඩමක්වත් අපි පොඩි කාලේ කාපු පපඩමකට  සම කරන්න බෑ බෑ බෑමයි.ඉතින් අනිත් දෙවල් ගැන කවර කතාවක්ද.ඒ කාලේ පිම්බෙන්න බැදපු පපඩමක් ඇතුලට බත් අනලා දාලා කාපු එකේ ජොලිය දන්නේ එහෙම කාපු උන්ම තමා.

                      සඳවතී කියන්නෙ ඉතින් පොඩි කාලේ ඉදන්ම  බොහොම රසට  ලස්සනට  කන්න කැමති කෙනෙක්.ගෙදරින් විතරක් නෙවෙයි පාරේ කඩල විකුණන කරත්තෙ ඉදන්  තරු හෝටල් දක්වාම කෑම බීම රස විඳින්න කැමති කෙනෙක්.ඒ පුරුද්ද පොඩි කාලෙම ඇති උනේනම් අපේ පොඩි නැන්දා නිසා.එයා  බොහොම පොඩි වයසින් ජර්මන් ජාතිකයෙක් එක්ක විවාහ වෙලා ජර්මනියේ තමා පදිංචිය.ඒ ඉතින් මම ඉපදෙන්නත් කලින්.මම ටිකක් වයසින් ලොකු වෙද්දි ඒ කියන්නෙ  අවුරුදු 5 , 6 වගේ වෙද්දි  පොඩි නැන්දා ලංකාවට එනවා කියන්නෙ නත්තල් සීයා එනවා වගේ තමා.එයාගේ ප්‍රියතම  හොබී එක  එයාගෙ සහෝදර සහෝදරියන්ගෙ පොඩි උන් ටිකත් එක්ක ගෙන හතර වටේ ඇවිදින එක.අපිට කෑම බීම  ශොපින් ඇවිදිලි ඉවරයක් නෑ.පොඩි නැන්දත් හරිම ආසයි එලියට ගිහින් තැන් තැන් වලින් කන්න.සයිවර් කඩෙයි ගල්කිස්ස මහ හෝටලෙයි කියලා වෙනසක් නෑ කන්න ඕන කියලා හිතුනද ගියා කෑවා.

                           අපරාදේ කියන්න බෑ ඒ පුරුද්ද තව ඉස්සරහට ගෙනියන්න අපි කට්ටියගෙන් මම තමා මේ වෙනකොට ඉදිරියෙන්ම ඉන්නෙ.පොඩි කාලෙදි නැන්දට ඕන තැන් වලට අපි ගියාට පස්සෙ පස්සෙ එයා ලංකාවට එන්න කලින්ම මගේ ප්‍රධානත්වයෙන් අපි සෙට් වෙලා යන්න ඕන තැන් කන්න ඕන තැන් බලන්න ඕන තැන් ප්ලෑන් කරලා ඉවරයි.ඒවා අතර  උඩින්ම තියෙන්නේ අලුතින් ඇරපු හෝටල්, සයිවර් කඩ , ෆ්‍රෙශ් ජූස් බාර් ඕවා තමා.දැන් ඉතින් නැන්දට අවුරුදු හැටක්.එත් ඉතින් නැන්ද තාම හිතින් බොහොම තරුණයි.එයා නැන්දා කෙන්ක්ට වැඩිය අපි හැමෝටම යාලුවෙක් වගේ.දැන්  අපේ පවුලේ කොල්ලො කෙල්ලො සෙට් එකෙත් ගොඩක් උන් පවුල් පන්සල් වෙලා.ඒත් අපි තාම නැන්දවවත් නැන්දා අපිවවත් අත ඇරලා නෑ.ලංකාවට ආවම ඉස්සර තරම්ම එයා එක්ක පස්සෙන් වැටීගෙනම ඉන්න බැරි උනත් මූදෙ නාන්න යන එකයි දවස් හතරක පහක ට්‍රිප් එකක් යන එකයි තාමත් අනිවා කරන දෙයක්.මට විතරක් නෙවෙයි නැන්දා නිසා අපේ පවුල් වල පොඩි උන්ට පොඩි කාලේ ඉදලම ගොඩක් රසවත් අද්දැකීම් ලැබුන.කනවා බොනවා කියන්නේ බඩගින්නට තිබහට මොනවා හරි කනවා බොනවා කියන එක නැතුව රස හොයන්න රස විඳින්න අත්හදා බලන්න කෑමක් බීමක් එන්ජෝයි කරන්න ඔය හැමදේම අපිට ඉගැන්නුවෙ අපේ පොඩි නැන්දා.ඒකටනම් නැන්දට පින් දෙන්නම ඒනේ.

                      අප්පා පෝස්ට් එක ගොඩක් දිගයි, පෝස්ට් එක කෑම ගැන උනාට  කෑමට වැඩිය නැන්දා ගැන කතා කරලද මන්දා.හැබැයි ඉතින් එහෙම කරන්නම වෙනවා කෑම ගැන කතා කලොත් නැන්දවයි නැන්දා ගැන කතා කලොත් කෑමයි අනිවා මතක් කරන්න වෙනවා.නැන්දයි කෑමයි මමයි ගැන තව රසවත් කතාත් ගොඩක් තියෙනවා. ඒවා පස්සෙ වෙලාවක කියන්නම්කෝ.

Nov 5, 2016

ඉල්මහේ කඳුළු !





එදා වාගෙම අදත් පිණි වැස්ස වැටෙනවා
නිල් කුඩේ යට ඉදන් මං පාර බලනවා
ඉල් මහේ මල් සුවඳ සුසුමක්ව හමනවා
මේ මහා හීතලෙත් මගේ හිත දැවෙනවා

හිතේ අහුමුලු අස්සෙ මතක ඉකිබිඳිනවා
වැහි දියට මං මගේ කඳුළු අතහරිනවා
ඔයා එන්නෑ තමයි හිතට තනි දැනෙනවා
පෙති හැලුණු පොපි මලක් තව හුස්ම ගන්නවා

Oct 26, 2016

අද හොදම දවස ඔබ එනවානම් !





වැහි බීරම ගළන
මේ සොඳුරු රාත්‍රිය බදාගෙන
මුඳු සුළඟ වියරුවෙන්
හාදු දෙන වෙලාවක
අකුණු සර මුවා කර
ඔබ එන්න.....

අපෙ ඇස් අපි දකින
පළමු තප්පරේදිම
ඔබ ගෙනා හාදු කන්දම
ඉතින් දෙන්න...

උසම උස මධු බඳුන
උතුරන්න පුරවාපු
ආදරේ රතු වයින්
බෙදාගෙන බිඳෙන් බිඳ
තොල ගාන්නට එන්න...

ආදරෙන් මත් වෙලා
ඔබේ ඇස් පියවෙද්දි
නුඹෙ හඬින් මං
අහන්නම ආස වික්ටර්ගෙ
සසර සැරිසරණ තෙක්
ඔබ මගේ... ඔබ මගේ
මුමුණන්න....

ඉතින් ඔබ එනවනම්
අද තමයි ඒ දවස
තවත් කල් නෑර
ඔබ එන්න...

Oct 17, 2016

හඳ පළුව තනි තරුව !






මේ කතාව නිශ්ශංක විජේමාන්නයන්ගේ මා විසින් කල දෙවෙනි කියවීමයි, ගිය වසරේ තාරා මගේ දෙව්දුව කියවා ලද සතුට කැමැත්ත නිසාම මේ පොත අර ගත්තා.බොහොම ලස්සන පිටකවරයක් , අපූරු හුරුබුහුටි පොතක්.පිටින් දකින ඒ ලස්සන හුරුබුහුටි කම කතාව තුලත් බොහොම අපූරුවට ගලා ගෙන යනව.එක හුස්මට කියවන්න පුලුවන් ගතිය තියෙනව. ඒත් කලබලෙන් කියෙව්වොත් පොඩ්ඩක් පැටලැවෙන්නත් පුලුවන්.ඒ නිසා බොහොම සීරුවට කියවන්න ඕනෙ.කතාවෙ මුල පටන් ගන්නෙ ඉවර වෙන්න ඕන තැනින්.ඒ නිසාම මම අන්තිම කියවලා ඉවර වෙලා ආපහු මුල පරිච්ජේදය කියෙව්වා.එතකොට තමයි කතාව සම්පූර්ණයි කියල මට දැනුනෙ.

1818 වර්ෂයේ සිදුවීමක්, 1974 වර්ෂයේ සිදුවීමක් ඒ සේරම වර්තමානය හා බද්ධ වෙච්ච කතන්දරයක් හරිම අපූරුවට ගලාගෙන යනව.මේ සේරම අස්සෙ යටි පෙළින් ජාතිය , ආගම , දේශපාලනය වගේ සමාජීය ප්‍රශ්නත් කතාවෙනව.කොහොම උනත් අවසානයේ රසවත් හරවත් කතාවක් කියෙව්ව කියන සැනසීම හිතට දැනෙන කතාවක්.

මොහොමඩ් අනිල් සත්‍යානන්දන් මේ තමා අපේ කතාවේ නායකය.සිංහලත් නොවන දමිළත් නොවන මුස්ලිමුත් නොවන මොහු කවුද.? ඒක හොයා ගන්න කතාව කියවන්නම වෙනව ඉතින්.

'' හඳ පළුව තනිතරුව මගේ කැලිග්‍රැෆියයි.මා පෙන්වන්නේ අකුරු හා වදන් පමණි. සිතුවම ඔබේ හදේ ඇඳේනම් මගේ චාරුලේඛනමය උත්සහය ගැන මට සතුටු විය හැක.''

පොත ගැන කතුවරයා අපිට කියන්නේ අන්න එහෙමයි.

නිශ්ශංක විජේමාන්න
විදර්ශන ප්‍රකාශන
මිල - 400

Oct 14, 2016

නුගේගොඩ කියන්නෙම ආදරේ නගරයක් !



 
                                                 ( පින්තූරේ අන්තර්ජාලෙන්)



      
තාමත් ඉදහිට දවසක
පහු කරනකොට නුගේගොඩ
හැරි හැරී බලනවා බෝ ගහ යට
වැරදිලා හරි ඉන්නවද නුඹ

රොටරියට යන පාර මුල
උණු උණුවෙ වැටුන කඳුළක තෙත
නැවතිලා හිතින් අත ගා මිස
පහුකරන් යන්න තාමත් බැරි පව

ෆැබ් එකේ කෙළවරෙම මේසෙක
ගෑවි ගෑවී ළඟින් ඉදගෙන
එදා උණු උණුවෙ බිව් කෝපි උගුරට
අදයි පිච්චුනෙ පපුවෙ පැත්තම

සරසවියෙ පොත් අතර දුවනකොට
හිත මෙලෝ සිහියක් නැතුව
වැදිල නුඹෙ හුස්මක් පිටුපසින් ගෙල මුලට
අදත් ගැස්සිලා අත අතහැරුන සුනේත්‍රගෙ 'හෘද සූත්‍රය '

ඇත්තමයි නුගේගොඩ උඹ මහා කරුමයක්
පාඩුවේ ඉන්න හිත ගිනි තියන පුළිඟුවක්
ඇමිණි ඇමිණි හිතේ ලේ විදින මතකයක්
නුගේගොඩ කියන්නෙම ආදරේ නගරයක්

Oct 8, 2016

අනුරා නුරා !









පිණි වැටෙන සීතලේ උණුසුමට ඉඩදෙන්න
නෝක්කඩු සඳවතී කෝ ඉතින් ළංවෙන්න
මුලු රෑම ප'පුතුරේ නිදිවරන්නට එන්න
සුන්දරම ගින්දරින් මාව අවුලව ගන්න

නුරා පෙම් යහනාවෙ පිච්ච මල් අතුරන්න
මගෙ හුස්ම අරන් ඔය හුස්ම ඩිංගක් දෙන්න
සොඳුරු අනුරාගයේ සප්තස්වර හඩවන්න
පොපියනා හංස තුඩු දැන් අවදිකරලන්න

දුහුල් සළුතිර ඉරා ප'පුතුරට ගුළිවෙන්න
ඔය කෝළකම් එපා මගේ හුස්මට එන්න
නුරා මදිරා පොවා මාව මත්කරලන්න
රසවිලේ කිමිදෙන්න පෙති දෙපෙති ඇහැරන්න

පිපුණු කටරොළු මලේ පැහැය තව විදගන්න
උමතු වූ ඇස් දෙකට තව ඕනේ දුර යන්න
පිණි හාදු වැස්සකින් මලේ පෙති නහවන්න
සුයාමය තෙක්ම මගෙ නෙතේ පැටලී ඉන්න

තබා තුඩ තුඩ සෙමින් මලේ රොන්සුණු ගන්න
කිතිකැවෙන හිරිවැටෙන හැඟුම් පිටකරලන්න
බදා දෙවුරින් මගේ මුඳු බඳට තෙරපන්න
මල් සුවඳ හමාවී ඉතින් දැන් සැනසෙන්න



Oct 4, 2016

කොළපාට ඇස් !



ආදරේට වයසක් නෑ... ආදරේට ඇස් නෑ...ආදරේට වෙලාවක් කලාවක් නෑ... කොටින්ම ආදරේට ජාතියක් ජන්මයක් නෑ...එහෙම හිතන අය මේක කියවන්න. එහෙම නොහිතන අයත් ඉෂාගෙයි කසබාගෙයි මේ ප්‍රේම අන්දරය කියවලා බලන්න....
කොළ පාට ඇස්... බුක් ෆෙයා එකෙන් ගෙනාපු පොත් වලින් ඉස්සෙල්ලම කියවන්න ගත්තෙ මේ පොත.අවුරුදු 21 ක කෙල්ලෙකුයි 65 ක තරුණ ( මහලු ) කොල්ලෙකුයි අතර මුලින් ලිංගික ආකර්ශණයකින් ආරම්භ වෙලා පස්සෙ ලේ නහර වලට පවා දැනෙන හැගෙන ආත්ම ගත බැඳිමක් දක්වා දික්ගැස්සෙන අසම්මත ප්‍රේමයක් ගැන සන්නස්ගල සර්ගෙ මායකාරි සිංහල වචන වලින් අපිව කොනිත්තන හිරිවට්ටන කතාවක්.
               
                         හැබැයි කතාවෙ මැද හරියට එනකොට කියවන්න හරි වෙහෙසකාරි බවක් දැනුන.වචන මොන තරම් මනරම් උනත් මටනම්.ඒ කතාවේ මුල් බාගයේම දෙබස් අඩු නිසා කියලයි මට හිතෙන්නෙ.ඉෂාගේ ඇස් වලින් සහ කසබාගේ හිතින් ඔවුනොවුන් දකින විදිය හා ලෝකය දකින විදිය ස්වයං පාපොච්චාරණයක් එහෙමත් නැතන් දිග හෑල්ලක් වගේ කියාගෙන කියාගෙන යන නිසා කතාව එක හුස්මට කියවන්න හිතෙන ගතිය මඳක් පස්සට යනව.ඒත් අත අරින්න එපා... හොදම හරිය පස්සට...ඉෂා එයාගේ නූපන් දරුවට කියන කතාව මම කියෙව්වෙ ඇස් වල කඳුළුත් එක්ක.
                    
                    මේ කතාවෙ මට එකඟ වෙන්නම බැරි ටික තමයි ඉෂා කොළඹ ඉදන් මාතරට යද්දි එයාගෙ මොබයිල් එක නැති උනාට පස්සෙ සති ගානක් යනකන් තමන්ගෙ මහලු පෙම්වතාට කතා කර ගන්න බැරි වෙන එක.ඉෂා වගේ සම්මතෙන් පිට පැන්න රැඩිකල් තරුණියකට ( ටැටූ ගහපු , සිගරට් බොන,නහයට කරාබු දාන, 65 පෙම්වතාගෙන් දරුවෙක් ඉල්ලන)ගෙදර තියෙන ලෑන්ඩ් ලයින් එකෙන් කගෙත් ඇස් වහල කෝල් එකක් ගන්න තරම්වත් ආත්ම ශක්තියක් නෑ. හත්වලාමේ මම ඉෂානම් අර කසාඳ බඳින්න අහගෙන ගෙදරට එන මිනිහගෙ මොබයිල් එක හරි මායමක් දාල අරන් කසබාට කතා කරනව.
හැබැයි මතක තියා ගන්න මේක තවත් එක අසම්මත ප්‍රේම කතාවක් විතරක් නෙවෙයි.ඒ කතාවට යටින් බොහොම ගැඹුරු සමාජීය දේශපාලනික කතාවකුත් දිවෙනව.ඒ විතරක් නෙවෙයි සන්නස්ගල සර්ගෙ මේ මායාකාරි වචන වලට නොදෙවෙනිව අනිත් කතුවරියගෙනුත් සහය ලැබිල තියෙනව.මටනම් හිතෙන්නෙම මේක ලිව්වෙ දෙදෙනෙක් නෙවෙයි එක්කෙනෙක් කියලමයි.
ඉතින් මම කිව්වනෙ හොදම හරිය තියෙන්නෙ අන්තිමට. ඒක කියවලම බලන්න කියල මම ආරාධනා කරනව සන්නස්ගල සර්ගෙ අකුරු වලට ලෙංගතු හැමෝටම.


Sep 30, 2016

ආදරණීය සැප්තැම්බරයේ මගේ කියවීම






                                         ඉතින් මේ සාහිත්‍ය මාසයයි.සප්තැම්බරයේ වැඩිම කතා බහට ලක්වෙන කොළඹ ජාත්‍යන්තර පොත් සල්පිල හමාරවීද මේ ලියන විට  දවස් කිහිපයකි.මේ අවුරුද්ද මම පොත් සල්පිලට ගිය හතරවෙනි අවුරුද්දයි.මේ වසරේ දෙවතාවක්ම  සල්පිලේ කරක්ගසා  පොත් 33 ක සාඩම්බර හිමිකාරියක් වුනෙමි.ඒ රැල්ලට ගොස් පොත් ගොඩගසා ගැනීමේ පිස්සුවක් නිසානම් නොවේ.හුදෙක් කියවීමේ පිපාසය  නිසාමය. ඉතින් මේ ලියන්නේද පොත් සල්පිල ගැනවත් එහි ආගිය තොරතුරුවත් නොව  හුදෙක් ඒ කියවීමේ පිපාසය ගැනමය.
                              මගේ කවි හිත  අවදි වූ තැන සේම කියවීමේ උන්මාදය ආරම්භ වූ තැනද මට හරියටම නිනව්වක් නැත.මට යාන්තමට මතක් කර ගත හැකි වයස අවුරුදු හයේ හතේ පටන් අතට අහුවෙන අහක දැමූ  පත්තර පිටුව  පවා කියවා බලන  පුරුද්දක් මට වූ බව මතකය.පුංචි සන්දියේ පටන් මගේ ඒ කියවීමට රුකුල් දුන්නේ කියවීම සේම ලිවීමද  මා මෙන්ම ප්‍රිය කල මගේ තාත්තා විසින්මය.මට මතක ඒ කාලයේ හැම මාසෙම පඩි දවසට තාත්තා මටත් අක්කාටත් මල්ලීටත් කියවන්නට පොතක් රැගෙන දුන්නේය.හත්පෙති මල, ලස්සන වසීලිස්සා,මඩොල් දූව, රතු මුහුදේ නිධානය ,  තුන් යහළු වික්‍රමය, පාලු දූපත,සෝමපුර වීරයෝ, කල්ලන්දූවේ මුතු කොල්ලය සිබිල් නැන්දාගේ කතන්දර මෙකී නොකී බොහෝ ලමා සහ යොවුන් කතන්දර පොත් අදටත් තාත්තා තරමටම සදාදරණීය  මතකයන්ය.

ඉතින් ඊට පස්සෙ....

 මම වගේම මගේ කියවීමද මල්වර වන්නේ මට යාන්තන් අවුරුදුව් 12 වෙද්දීය.ඒ අගෝස්තුවේ පාසල් නිවාඩු කාලයකි.අපි නිවාඩු ගත කරන්නට ආච්චිලාගේ ගෙදර ගොස්ය. ( තාත්තාගේ මහ ගෙදර )මා වැඩිවිය පැමිණෙන්නේ ඒ නිවාඩුවේ එහේදීය.දවස් 14ක  නිවාස අඩස්සියට මාව සිරකර තබන්නේ එවකට විදේශයකට ගොස් සිටි මගේ චූටි බාප්පාගේ කමරයේය.කාමරයක් ඇතුලට වෙලා දවස් 14ක් ඉන්න බෑ කියා මා හඬ හඬා පෙරළි කරන්නේ  මගේ තනියට අක්කාවත්  කාමරයට දමා වැසූ පලවෙනි තත්පරයේ පටන්මය.කොච්චර පෙරලි කලත් මේ කටුක ඉරණම වෙනස් කරන්න බෑ කියල තේරුම් ගියාට පස්සෙ මම කරන්නෙ අක්කත් එක්ක එකතු වෙලා කාමරයේ හතර කොන් පරීක්ශා කරන එක.ඉස්සෙල්ලම අපේ ඇහැ යන්නෙ කලුම කලු පාට පරණ වෙච්ච තඩි අල්මාරිය දිහාවට. යතුරු දාල වහල නැති අල්මාරියක් අරින්න කාගෙන්වත් අවසර  ඕනෙ නැහැනෙ ඉතින් ඒ නිසාම අපි දෙන්න එකතු වෙලා අල්මාරිය අරිනව.දෙයියනේ... අපිට අපේ ඇස් අදහ ගන්න බෑ.මුලු අල්මාරිය පුරාම තියෙන්නෙ අපිලිවෙලට ගොඩ ගහපු පොත්, සඟරා,නානප්‍රකාර පත්තර.මම ඉහලට ගත්ත හුස්ම පහලටවත් නොදා ඒ පොත් කන්ද දිහා බලාගෙන හිටිය.මුලු සෝවියට් සාහිත්‍ය ලෝකයම  එතන තිබුන කියල මට අදටත් මතකයි.තරුණයා පත්තර මිටි ගානක්, අරලිය කියල පත්තර තොගයක්,බොහෝ පරණ නවලිය පත්තර, මුතුහර සඟරා,( පස්සෙ දැන ගත්තේ පත්තර  චූටි නැන්දගේ කියල )කොහොම හරි ඒ වෙනකොට පොත් ගුල්ලෝ වෙලා හිටිය අක්කටයි මටයි පුස්තකාලයක්ම සින්නක්කර ලියලා දුන්නා වගේ උනා මේ සිද්ධිය.

 ඉතින් ඊට පස්සෙ...

           මම මුලින්ම අහම්බෙන් වගේ පොත් ගොඩෙන් ඇදල ගත්ත පලවෙනි පොත වස්සාන සිහිනය.ඒ  නමටම  මගේ හිත ඇදිලා ගියා. ඒ පොතේ අකුරක් අකුරක් ගානේ මගේ හිතට මොකක්දෝ උනා.ඇත්තමයි යොවුන් වියේ එළිපත්ත පනිද්දිම මට මුණගැහුන ආදරණීය හදවත කසුන්.ආදරේ ගැන මොලෝ හසරක් නොදැන හිටි මම කසුන්ට ආදරේ කරන්න පටන් ගත්තා.ඉතින් දවස් 14 ක් ගත වෙනකොට ඒ අල්මාරිය ඇතුලෙන් මට ගොඩාක් අය මුණගැහිල ඉවරයි.විරාගයෙ අරවින්ද , ගොලු හදවතේ සුගත් , ගුරු ගීතයේ දුයිශෙන් විතරක් නෙවෙයි තව ගොඩාක් අය  ඒ අල්මාරිය ඇතුලෙ හිටිය.සුදු මල් පිරිච්ච කලෙන්  වතුර නාලා ගෙට එද්දි මම කියවීමෙන් මහ හුඟක් පරිනත වෙලා හිටිය.

ඉතින් ඊට පස්සෙ...

   මගේ හැම නිවාඩුවක්ම ගෙවුනෙ ආච්චිලගෙ ගෙදර ඒ පොත් අල්මාරියත් එක්ක.මගේ කියවීමේ හොදම කාලය අවුරුදු 12 ඉදන් 16 වෙනකන් කාලය කියල තමයි මට අදටත් හිතෙන්නෙ.ඒ තරමට මම ඒ කාලෙ කියෙව්ව. ඒ වයසට තේරුම් ගන්න බැරි මහ පොත් පවා කියෙව්ව.ගෝර්කිගේ අම්මා, විජයබා කොල්ලය  එහෙම කියවද්දි මට ඒ පොත් වල නම් ගම් පවා හරියට කියව ගන්න පුලුවන් උනේ නෑ.ඒත් අදටත් මේ ඊයෙ පෙරේදා කියවපු පොතකට වඩා ඒ පොත් වල සිද්ධි සමහර වෙලාවට තවම මතකයි.සමහර වෙලාවට මම මගේ වයසට නොගැලපෙන පොත් කියවලා ඒ කාලේ තාත්තගෙන් දඬුවම් විදපු අවස්ථාත් තිබුන.එතකොට මට අවුරුදු 13ක් විතර ඇති මම බාප්පගෙ අල්මාරිය ළඟ වැටී ගෙන පොතක් කියවනව.තාත්තා ඇවිත් පොතේ පිට කවරෙ නම කියවල මගෙන් පොත උදුර ගත්ත.මේවා කියවන්න තව ගොඩක් කල් තියෙනවා කියල තාත්ත පොත උස්සගෙන ගියා. පොතේ නම පාලම යට.ඊට පස්සේ චූටි නැන්දට කියල වහාම හදිස්සි වැටලීමක් කරල අල්මාරියේ පොත් 10ක් 15 ක් විතර අයින් කලා. ඒ සේරම  කියවීමට සුදුසු නැත කියල එයාලා තීරණය කරල. ඊළඟට  මගේ ලොකුම මෙහෙයුම උනේ ඒ තහනම් කරපු පොත් හංගපු තැනින් හොයන එක.ඒකනම් ඒ තරම් ලේසි උනේ නෑ.මටම එපා  වෙලා අන්තිමට මම ඒ රහස් පරීක්ශක වැඩේ අත ඇරල දැම්ම.

ඉතින් ඊට පස්සෙ...

 පොඩි කාලෙදි මගේ කියවීමට සහයෝගය දුන්න තාත්තම අන්තිමට මගේ කියවීමට තහංචි දාන තැනට පත් උනා.අපේ ඉස්කෝලෙට ගිහින් මගේ ලයිබ්‍රි කාඩ් එක පවා කැන්සල් කලා.ඒ සේරම උනේත් ඉතින් මගේ ඉවක් බවක් නැති කියවීම නිසාමයි.ඊට පස්සෙ එක පාරක් නිවාඩුවකට ආච්චිලගෙ ගෙදර යනකොට සිදු නොවිය යුතු දෙයක්ම වෙලා තිබුන.අදටත් මට ඒක මතක් වෙද්දි පපුව දාල පිච්චිල යනව.මගේ ලොකු නැන්ද  විවාහ වෙලා හිටියෙ ජර්මන් ජාතිකයෙක් එක්ක.අවුරුදු තුන හතරකට සැරයක් එයාල ලංකාවට එනව.ඒ සුදු අංකල් හරිම කඩිසර පුදුම තරම්  හොද එක්කෙනෙක්.එයා කරන්නෙ අපිට හිතා ගන්න බැරි වැඩ ගෙවල් අස් කරනව, පේන්ට් කරනව එළවලු වවනව ලෝකෙ නැති වැඩ තනියම කරනව ලංකාවට ආවම.ඉතින් එයා කවුරුත් ගෙදර නැති දවසක ගේ අස් කරන්න අරගෙන අර පරණ අල්මාරියෙ තිබිච්ච සේරම පොත් පත්තර ගිනි තියල අල්මාරිය හොදට හදල ස්ප්‍රේ කරල එහෙම තිබුන.ඒක දැකල මම අඬපු තරම් .........ඒ තරම් පොත් කන්දක් අහිමිවීම අදටත් මට  හිතා ගන්න බෑ,ඒ සිද්දියෙන් පස්සෙ මට කියවීම ඇරුනහම පොත් එකතු කිරීමට තිබුන ආසාව නැති උනා. ඒ වෙනකොට ම්මම ආදරෙන් එකතු කරගෙන හිටපු ළමා , යොවුන් නවකතා පවා මම එක එක්කෙනාට දීල දැම්ම.පස්සෙ පස්සෙ ඉතින් වයසින් වැඩිල පොත් සල්ලි දීල ගන්න කාලෙදි පවා මම උවමනාවෙන් පොත් එකතු කරගෙන හිටියෙ නෑ, මම කියෙව්වට පස්සෙ කවුරු අරන් ගියත් මට ප්‍රශ්නයක් නැති ගානට හිටියෙ.

ඉතින් ඊට පස්සෙ...

ආයෙමත් පොත් එකතු කරන්න ඕනෙ කියන ලෝබ කම හිතට දැනුනෙ 2013 දි පලවෙනි පාරට බුක් ෆෙයා ගිහින් පොත් කන්දක් උස්සන් ආවට පස්සෙ.ඒ වගේම බුකියේ පොත් කියවන අය ගෲප් එකේ කට්ටිය එයාල ළඟ එකතු කරපු පොත් කඳු කඳු පින්තූර දානකොට මටත් ආස හිතුන ආයෙමත් පොත් එකතු කරන්න.ඉතින් කවද හරි මමත් මගේ චූටි බාප්ප වගේම පොත් අල්මාරියක්ම එකතු කරනව.කවද හරි මගේ දරුවො , දරුවන්ගෙ දරුවො ඒ කවුරුම හරි මේ පොත් ආසාවෙන් කියවාවිනෙ. ඒක තමා දැන් මගේ පොත් හීනය.

Sep 21, 2016

ආදරෙන් ඉමු තව ටිකක් !




  
ඉර ගිලින මඳ අඳුර
තව ටිකක් ලතැවෙන්න
තඹ පාට හැන්දෑව

අනේ ඔහොමම ඉන්න

කුරුළු කිචිබිචිය මැද
ටිකක් හුරතල් වෙන්න
එපා උයනට දැන්ම
කලු සේළ පළඳන්න

තබා උරතලේ හිස
තව ටිකක් ළං වෙන්න
සෙනෙහසේ හාදුවක්
නළල මැද්දට දෙන්න

වෙන්ව යන නිමේශෙට
එපා කඳුළක් ගන්න
අද වගෙම සෙනෙහසක්
හෙටත් අරගෙන එන්න

Sep 10, 2016

ඔව් ඔව් මේකත් එක්තරා විදියක අභියෝගයක් තමා !


 අද  විවේකිව ඉන්න වෙලාවක ඔන්න  බ්ලොග් ලෝකෙ සැරිසරද්දි තමයි ඉයන්ගෙ.  පෝස්ට් එකත් දැක්කේ. ඔව් ඔව් මේකත් ඉතින් මේ  එක්තරා විදියක අභියෝගයක් තමා.පුංචි මල් කැකුළු.
ලියන තුශාණිගේ කවි සිතුවිල්ලක අනුභූතිය අරගෙන ගීයකට සුදුසු පදරචනාවක් කරන්න.මේක දැකපු ගමන් මට ඒ ගැන කැමැත්තක් ඇති උනා පුංචි උත්සහයක් අරන් බලන්න. ඔන්න ඉතින් මම ලියපු සිතුවිල්ල තමා මේ. අඩු පාඩුනම් ගොඩක් ඇති.මේක දැනගෙන පැයකින් වගේ ගෙදර වැඩ කරන ගමන් හිතේ ලියවුන සිතුවිල්ලක් මේ.





නැවුම් සුවඳක සිහිළ අරන් එන පවනැල්ල
මගේ මේ සුබ පැතුම් එහා ගමට ගෙනියන්න
අම්මගේ සුදු දෝණි සුවෙන් බව දැන ගන්න
අප්පච්චිටත් මෙතැන හාදු ඇති පවසන්න....

මං නැතුව පාලුවක් අම්මාට දැනෙනවද
පුරුද්දට අප්පච්චි තව පාර බලනවද
දොළ පාරෙ දණ්ඩි පැටවුනුත් මං හොයනවද
මතක ඇතුවම ආයෙ ඇවිත් මට කියනවද....

ආදරේ අඩු නැතත් මේ සෙනෙහෙ කැදැල්ලේ
අම්මෙ නුඹ සිහිවෙද්දි දුක ගලයි නිදැල්ලේ
ඇගේ උණුහුම රැඳුණු උකුල් තල තොටිල්ලේ
සුවඳ අරගෙන සුළඟ වරෙන් මෙහෙ ඇසිල්ලේ....

Sep 1, 2016

උන්මාද ගී රැල්ලේ තවත් පිටුවක් !


බ්ලොග් කලාවට අලුත් වසන්තයක් කැන්දගෙන ආපු  ගී රැල්ල හිමිහිට හිමිහිට බැහැගෙන  යන්න පටන් අරන් වගේ.ඒත් ඉතින් මටනම් ඒක පෝස්ටුවකින් මේක ඉවර කරන්න පුලුවන් කමක් නෑ.ඇයි හත්වලාමේ අපි අහන්නෙ සිංහල  ගීත විතරමයැ ? මම මේ රැල්ලට අහුවෙලා  ගහගෙන ගහගෙන  යද්දි මම දැක්කේ සිංහල ගීත විතරක්ම තෝරපු පෝස්ට් තමා ඉතින් මමත් ඒකම අනුගමනය කලා. ඒත් පස්සේ දැක්ක  කෙන්කියුෂා තුමානම්  විවිධ භාශා වල ගීත ලයිස්තු ගත කරලා තියෙනවා.මගේ ගීත 16 අමාරුවෙන් තෝරද්දිම මමනම් හිතුවා  නිකන් හින්දි රැල්ලක් වගෙත් හමා ගියානම් කොච්චර ශෝක්ද කියල. ඒත් ඉතින් වැඩේ ලේසිනම් නෑ, සිංහල ගීත තෝරනවට වඩා අමාරුයි  මේ වැඩේ.අමාරුයි කියලා නිකන් ඉදලා හරියනවයැ ඉතින් ඔන්න මම පටන් ගත්තා වැඩේ.මේක  හැබැයි හින්දි රැල්ලක්ම නෙවෙයි, මේක අච්චාරුවක් එහෙම නැතන්  සැලඩ් එකක් වගේ සේරම කවලන් එකක්.සිංහල හැර මම කැමති මගේ හිතට වැදුන විවිධ භාෂා වල  ගීත මෙතන තියෙනවා.ලස්සනට රවුම් කරලා ඉලක්කන් 20 කින් මේක  ඉවර කොරන්න තමා කල්පනාවනම්.හරි ඉතින් පටාන් ගමුකො එහෙනම්.

 1 - අභිමාන් ..... පුංචි සන්දියෙදි හැදුන  හින්දි  ෆිල්ම් උණ පටන් ගත්තෙ මේකෙන්.ඒ දවස්වල තිබුන ඒ        උන්මාදය වෙනමම කතාවක්.මේ ෆිල්ම් එක බලනකොට අවුරුදු 14ක් විතර ඇති මට. ඒ කතාව   මෙතනින්   ගිහින්  බලලම ආවනම් මේ පිස්සුවේ තරම තේරුම් ගන්න පුලුවන්.මේ ෆිල්ම් එක මේ වෙනකොට පස්          හයවතාවක්ම බලලා තියෙනවා.ඒ මේකෙ තියෙන  ලස්සනම ලස්සන  ගීත ටික  නිසාමයි.එකකට එකක්       නොදෙවෙනි  ඒ ගීත වලින් මේ සින්දුවට තමා මම වැඩිපුරම ආස.ඒ දවස්වලනම් මේ  සින්දුව  සේරම කට පාඩම්.




 2 - ආරධනා....  ඊළඟටත් තියෙන්නේ පලවෙනි ගීතයට නොදෙවෙනි ගීතයක්.අභිමාන්  සහ ආරාධනා කියන්නේ  හින්දි ගීත සහ  ෆිල්ම් උන්මාදයට තාත්තගෙන් අපිට හම්බුණු පළවෙනි තෑග්ග,එයා අපිට හින්දි චිත්තරපටි පෙනුවේ බොහොම තෝරාබේරාගෙන. මුල්ම කාලෙ අපිට බලන්න හම්බුනේ අපේ අම්මයි තාත්තයි ලව් කරන්න පටන් ගන්නත් කලින් ඒවද කොහෙද.හැබැයි ඉතින් අපරාදේ කියන්න බෑ අදටත් ඒ  ගීත වලට සම කරන්න පුලුවන් ගීත නෑ කියලා තමා මටනම් හිතෙන්නේ.ඒකනේ මීට අවුරුදු විස්සකට විතර කලින් මුලින්ම ඇහුන ගීත අදත් ඒ රසයෙන්ම ඒ තිගැස්මෙන්ම අහන්න පුලුවන්.


3 -  Alaipayuthey  (  අලෙයිපායුදේ )මේ තමයි  මගේ හිරිමල් කාලෙ  හිරිමල් හිත හිරිවට්ටපු ෆිල්ම් එක සහ ගීතය,මේ ඉන්නෙ මෑඩ්ස් ( මාධවන් )  මෙයා නිසා තමයි මටත් පිස්සු වැටුනේ.දමිළ චිත්‍රපටි  ප්‍රිය නොකරපු මම අහම්බෙන් බලපු පලවෙනි  දමිළ  ෆිල්ම් එක,මම ඉතින් මේ ෆිල්ම් එකේ රඟපාපු  මෑඩ්ස්ට පිස්සු වැටුනා ඒ හිනාව  මාව හීන ලෝකෙකට ගෙනිච්චා, ඉතින් අන්තිමට  එයා මගේ හීන කුමාරයා උනා. එදා වගේම අදටත්  එයා තමා  මගේ හිතේ  නම්බර් වන් වෙලා ඉන්නේ.පස්සෙ පස්සෙ ඔය පොඩි පොඩි ක්‍රශ් තිබුනත් ඒ කාටවත් බැරි උනා  මෑඩ්ස්ගේ තැන ගන්න.එයා ගැන මම කොච්චර උමතු උනාද කියල දැන ගන්නත් අර කලින් ලින්ක් කරපු පෝස්ට් එකටම ගියාම දැන ගන්න පුලුවන් .



4 -  My heart will go on .. ටයිටැනික් ෆිල්ම් එකේ  ගීතය, එක්තරා කාලෙකදි පිස්සු වැටුණු  ගීතයක් මේකත්.අදටත් ආසාවෙන් අහනවා.ඒ නිසාම මේ ලිස්ට් එකට එන්නවාසනාවන්ත උනා.





5 -  බොම්බේ  ෆිල්ම් එකේ  පුදුම තරම් ආදරේ කරන ගීතයක්. තුහිරේ තුහිරේ... වර්තමානයේ මොන තරම්  ගීත ඇහුවත්  ෆිල්ම් බැලුවත්  මේ  ෆිල්ම් එකවත් මේ  සින්දුවටවත් මගේ හිතේ තියෙන තැන වෙනස් උනේම නෑ.හින්දි එක වගේම මේකේ දමිළ  එකත් එකම වගේ  ලස්සනයි. ඇත්තටම මේ ගීත වල හරිම තේරුමවත් නොදන්නව උනාට මේ ගීත විඳින්න ඒක  කවදාවත්  බාධාවක් වෙලා නෑ.මේ සංගීතය  මේ කටහඬවල් අපිව මොන තරම්  පිස්සු වට්ටනවද.නිදි නැති රෑක මේ ගීතය හිමිහිට දාගෙන අහන්න මම ඉස්සර ඉදලම හරිම කැමති.



6 - Sur  ෆිල්ම් එකේ ආ...බිජා  ආ...බිජා....මේ ගීතයේ වචන නෙවෙයි  මියුසික් පටන් ගන්නකොටම හිතට මොකක්දෝ වෙනව.ඇත්තටම ඒක කියන්න බැරි තරම් මොකක්දෝ අමුතු හැඟීමක්. ඇස් පියාගෙන මේ  සින්දුව අහල බලන්න. මට කියන්න තියෙන්නෙ  එච්චරයි.



7- I want it that way ..backstreet boys  උන්මාදයක් වෙච්ච කාලෙක මගේ හිතට  වැදුන  සින්දුව, සින්දුව විතරක් නෙවෙයි මේ ගෲප් එකේ  ඔය කඩාහැලෙන රත්තරන් පාට  කොණ්ඩෙ තියෙන හාදයා එක්කත් මගෙ පොඩි ක්‍රශ් එකක් තිබ්බා.හැබැයි ඉතින් මාධවන්ගෙ තැන ගන්න උන්දට බැරි උනා.
මේ විඩීයෝ එකතමා මට දාන්න ඕන උනේ කොහෙද මේ  බ්ලොගේ  යූ ටියුබ් වීඩියෝ  අපිට ඕන එකම ගන්න බෑ අප්පා.

8 -කබි කුශි කබි ගම්... මාධවන් සිහින කුමාරය වෙලා  සදාකාලෙටම හිතේ නවතිද්දි අනිත් පැත්තෙන් මගේ ප්‍රියතම  හින්දි නළුව උනේ ශාරුක්.ආදරය විරහව විතරක් නෙවෙයි ආදරණීය දුෂ්ටයගෙ සීනුත් බොක්කෙන්ම කරන එයාට ගහන්න කෙනෙක් ඉතින් තාමත් නෑ මම හිතන්නෙ.ඒ වගේම තමා කාජලුත්  මේ දෙන්න  ඉන්නව කියන්නෙ ඉතින් ෆ්ල්ම් එකත් මරු සින්දුත් මරේ මරු. මේ තියෙනෙ ඒ දෙන්නගෙ සුසංයෝගයේ මගේ ප්‍රියතම ගීතයක්.සුර්‍රජ් හුවා මාධම්..... 


9 - Bachna Ae Haseeno.. ෆිල්ම් එකේ  මම ආසම හිතේ රැඳුනම  ගීතයක්.සින්දුවටත් වැඩිය මම ආස ඇත්තටම මේ ගීතයෙ ජවනිකාවලට, ඒ වගේම දීපිකාගෙ ඇඳුම් වලට ඒ හින්දම තමා මට මේ සින්දුව මතක හිටින්නෙ.

10 -  මොහබ්බත්තීන් .. හම්කො හමීසේ චුරා..ලෝ... මේකත් ආත්මෙත් එක්කම  බැඳිච්ච ගීතයක්.අවුරුදු හතර පහකට කලින් එපා වෙනකන්ම  අහපු එකක්. එපා වෙනකම් කිව්වට ඉතින් එපා උනේ නෑ  ඒකනේ  මෙතන්ට ආවේ.



11 -Michael Learns To Rock...ඉන්ග්ලිශ් සින්දු වලින් කැමතිම  හිතේ රැඳුනම කටෙත් රැඳුනම  එකක්. ඒ දවස්වල එස් එම් එස් වලට එහෙම මේ සින්දුව හරියට ඕන උනා. හී හී. You took my heart away...


12 - Marc Anthony ගෙ My Baby you.... ඇයි මේක මේකත් ඉතින් එසේම තමා. Marc Anthony කියන්නෙ කොහොමත් මගේ ප්‍රියතම ගායකයෙක්,කවදාවත් අමතක නොවන කොච්චර අලුත් අලුත් ගීත ඇහුවත් වෙනස් නොවන රසය.

13- Arash ගේ Broken Anjel ප්‍රේමයෙ උච්චතම කලයේ එලියට ආපුවා.. ඒ නිසාම පුදුම රසයක්  විරහවක් ආදරයක් දැනුනා.


14 - Rain over me ...මේ  Pit bull  කියන හාදයට මගේ එච්චර මනාපයක් නෑ ඒ නම නිසාද එහෙම නැත්තන් ඒ මූණටද එහෙමත් නැත්තන් ඒ දෙකටමද මන්දා. හැබැයි Marc Anthony  එක්ක කියන මේ සින්දුවටනම් මම මාර ආසයි.නටන්නත් මේක මරු.

15 -  රොජා  දමිළ  චිත්‍රපටියෙ මේ ගීතයත් කොහෙදි කොහොම ඇහුනත් අහන් ඉන්න ආස හිතෙන ගීතයක්.භාෂාව තේරුනේ නැති උනත් වෙලාවකට කරච්චලයක් වගේ ඇහුනත් සමහර දමිළ ගීත පුදුම තරම් හිතට දැනෙනවා.
 



  16 - Phire to pabo na ...මෑතකදි කණට ඇහිල හිතට වැදුන  මියුසික් වෝඩියෝ එකක්.මේක බංගාලා සින්දුවක්නෙ මෙලෝ දෙයක් තේරෙන්නෙනම් නෑ  කියන්නෙ මොනවද කියලා  ඒත් මේ  සංගීතය  මේ කටහඬ හිතට මාරම විදියට දැනෙනවා.මේකෙම  සිංහල වර්ශන් එකකුත් තියෙනවනෙ ඒකත් නරකම නෑ.


 17 - වසීගරා....මේ  ඉතින් මගේ සිහින කුමාරය නිසාම  හිතේ පලපදියම් උන  සින්දුවක්.ඉස්සරනම් මෙයා මේ නටන නැටුම් වලට එක එකී එක්ක මට  මාර කේන්ති. ඒත් ඉතින්  දැන්නම් හිත හදාගෙන ඉන්නේ.එයාට හොදනම් මට මොකෝ කියල ඉන්නව. හි හී


 18 - July i love u....මේකත් හිත සසල කරපු ගීතයක්, මුලින්ම ඇහුවේ කවීතා පෝද්වාල් කියන  එකක්, ඒත් ඔර්ජිනල් එක  ෆිල්ම් එකක සින්දුවක් කියල දැන ගත්තම  තමා ෆිල්ම් එක හොයන් බැලුවෙ.කිශෝර් කුමාර් සහ ලතා මංගේශ්කාර්ගේ  ලස්සනම  සින්දුවක්.


19 - Dil...  ෆිල්ම් එකත් පොඩි කාලෙ බලමු ෆිල්ම් වලින් අමතක නොවනම එකක්, සින්දු ටිකත් ඉතින්  ඒ වගේම අමතක වෙන්නෙ නෑ.අනික මේ ජෝඩුවත්  හින්දි සිනමාවේ බොහොම අපූරු පෙම් යුවලක්, අමීර් , මධුරි.දිල් ෆිල්ම් එකේ මේක තමා මම ආසම  සින්දුව.මුජෙ නීදනේ ආයේ......

20 - ෆිල්ම් එකේ තියෙන මේ ගීතයත්  හිතේ  තියෙනව අමතක නොවෙන ගීතයක් විදියට.මේ කටහඬට  මේ  සංගීතයට මම  ගොඩක්ම ආසයි. ම්ම්ම් ෆිල්ම් එකත් නරකම නෑ.

ඉතින් ඔන්න ඔහොමලු අමාරුවෙන්  20ක් තෝරගත්තෙ තව දානවනම් දාන්නත් පුලුවන් මහ ගොඩක් ඒත් ඉතින් ඉවරයක් තියෙන්නත් ඕනෙනෙ.මේ තමා ඉතින් එදා මෙදා තුර  අහපු  රසවිඳපු  සිංහල ඇරුනම වෙනත් භාෂා වලින් ගයපු ගීත වලින් මට මුලින්ම සිහිවෙන අල්පය.ඔන්න ඉතින් දවස් දෙක තුනක් තිස්සේ තෝරල තෝරල අද ඉවර කර ගත්ත.

ඉතින් දැන් කවුද කැමති ඔයාලගෙ ලිස්ට් එකත් එළිදක්වන්න, සින්හල නොවන ගීත.. ම්ම්ම්ම්  කැමති කට්ටිය දාමු බලන්න  එහෙනම්.


                        


ඒකපාර්ශික !

      සඳක් වගේ පායා හිනැහෙමින් එබී පුරුද්දක් වගේ උන්නා ළඟම රැදී ඉඩක් නොවූ තැන හදවත ගියද බිදී අදත් ලියනවා මේ ප්‍රේමයට කවී යන්තං ගැටෙ...