සඳට බැළුම් හෙලූ අය

Jul 26, 2018

ප්‍රේමයේ ඇඳුරාණෙනී !






අයිලයට වැටෙන මල් තුහිනයට
හීතලට ගැහෙනවා තුන් හිතම
නිම්නයේ පොප්ලර් ගස් යුගල
හාදු දෙනවා පෙමින් උනු'නුන්ට
කහ පාට මල් පිපුණු මල් යාය
එදා වාගෙයි අදත් සඳපාන

දුයිෂෙයින් මගේ ආදරණීය........
දුව ඇවිද අයිලයේ හතර අත
මම තවම හොයනවා නුඹෙ සුවඳ

වසන්තය එන වගට සත්තකයි
කියා නුඹ නේන්නම ගොස් කොහෙද
හිම කැටිති මිදෙන ඝණ කලුවරට
කියන්නද නුඹට බැදි පෙම තරම
කඳු නිම්න ගිරි ශිඛර දෙදරන්න
කෑ ගසන්නද ඔබට දැනගන්න

දුයිෂෙයින් මගේ ආදරණීය........
ජීවිතේ කියා දුන් ඔය හිතට
ආදරෙයි තාම මම පණ සේම

Jul 23, 2018

හදවත නැති මිනිසා ඔබ !




ඒ මහා කුණාටුවට පසුවත් ,

ඔබ අර ඉස්සරෝම දුන්න
සෙනෙහසේ සුවඳ දැනෙනවා
ආදරෙයි නුඹට මම මහ හුඟක්
කිව්ව හැටි මැවෙනවා

මනමාල පාට ඔය ඇස් වලින්
මගේ ඇස් අල්ලන්න හදනවා
ඕනේ නෑ ඕනේම නෑ තවත්
මම මගේ හිතට බල කරනවා

ඒ මහා වැස්සටත් පසුව ,

ඇහි දාර අඟිස්සක ගැහි ගැහී
තවම ඇවිලෙන කඳුළු තියෙනවා
ඒ කඳුළ නුඹට නොවටිනා බව
දැන දැනත් හිත නුඹව අහනවා

නෑ එපා එපාමයි  හිතට තරවටු කර
ප්‍රේමයේ සොහොන් කොත බඳිනවා
ඒ සැනින් ආයෙ යලි ගොඩට ගෙන
ආදරේ හුස්ම තව පිඹිනවා

Jul 20, 2018

In your arms !


අල්වා දෝතින්ම
දෙ'උරහිස් මුඳුව
තුරුලු කරගෙන පපුවටම
තවරද්දි ඔය දෙතොල්
සීරුවට නලළ....

හිරිවැටුනු කේශ නාලිකාවකට
ගිනියම්ව ලේ පිරෙන
ඉ'සියුම්ම හඬ
මට මතක් කරන්නේම
මම ඔබට ආදරේ වග...

Jul 13, 2018

දැවෙමි තැවෙමි !





ප්‍රේමය
මියැදෙන්නට පෙර
හදවතට
ගිනි තබමි

මේ අවසාන සිහි කැඳවීම ඔබට....

කරුණාකර ,

ඉවත් වන්න
මතක
වහා ගිනි
ඇවිළෙන සුළුය

Jul 9, 2018

In This Moment !




මේ කවුළු ඇ'සඟින්
අර පේන අවකාශයේ
කොහේ හරි...කොහේ හරි
ඔබේ සුවඳත් ඇතී...

කොන්ක්‍රීට් තුංග තුරු
හිස් මුඳුන් සිඹ සිඹ
හමන මේ පවන් රොඳ
ඒ සුවඳ ගෙන වඩී...

හිස් අතින් ඇවිත් හිස්
අතින් යන තැනක හිඳ
එකම එක හුස්මක්ව
සෙමෙන් පවනේ වෙලී...

අන්න අර පේන දුර
ඈතකම සැඟවෙන්න
මතක පිටු ඉර ඉරා
කවුළුවෙන් විසුරමී...

Jul 8, 2018

ඉසුරුමුණියේ මගබලන්නා !




තිසා වැව ළඟ කලා වැව ළඟ අපේ සෙනෙහස දෝරෙ ගැලුවා
රුවන් වැලි මහ සෑය වැදගෙන හමන පවනත් අසිරි සැලුවා
වණ උයන්වල මල් උයන්වල විහඟනුත් පෙම් කතා ඇහුවා
හිටි ගමන් නුඹ මටත් රහසෙම ඇස් වලින් මගෙ වහං වූවා

වාසලේ රජ අසරුවෙකි මා නුඹයි මම පෙම් කරපු මාලා
මේ තරම් පෙම් කරපු මගෙ හිත කියන් කොහොමද ගියේ දාලා
නැගී තුරගෙකු පිටේ සෙව්වෙමි ගම් නියම් ගම් පීර පීරා
ඉසුරුමුණියේ පොකුණ ළඟ දිය පොදක් බිව්වෙමි වාඩි වීලා

මඟුල් උයනේ තුරු හිසක් යට නුඹේ සිනහව රාව නැගුනා
ගැස්සිලා මම බලනකොට නුඹ ම' මිතුරු සාලිය එක්ක හිටියා
හොවාගෙන ඔහු නුඹව උකුලේ නුඹට ආදර කතා කිව්වා
නුඹට පෙම් කල මගේ හදවත ගල් වෙලා ගල් කුළක රැදුනා

ලෝකයම අද කතා වෙන්නේ යුවල ළඟ ඇති මහ පෙමක්
මිසක් කවුරුත් දන්නෙ නෑ ගල් කුළක මං විදිනා දුකක්
කමක් නෑ මං කියන්නෑ ලෝකයට නුඹ ගැන කිසි දොසක්
අපේ පෙම හදවතේ ගුලි කොට මග බලමි තව කප් සියක්

ඒකපාර්ශික !

      සඳක් වගේ පායා හිනැහෙමින් එබී පුරුද්දක් වගේ උන්නා ළඟම රැදී ඉඩක් නොවූ තැන හදවත ගියද බිදී අදත් ලියනවා මේ ප්‍රේමයට කවී යන්තං ගැටෙ...