එ'ගිරි හිස මත !

ඉරා මීඳුම් සළු තිර
බදාගෙන සොඳුරු සඳ මිණ
සුරත් පැහැ පියුම් පෙති මත
රසෝඝයකය
නැමුණු ඒ කුල..

නිල්ල නිලනා නිම්නයක
වෑස්සෙන සිහින් මුවරද
තබා තිසරුන් තුඩ තුඩ
පෙමාතුරය
නැමුණු ඒ කුල..

නොසන්සුන් සුසුමක ස්වර
හමන සන්සුන් වන ගැබ
මහනෙලක  ම'කරඳ  විඳ විඳ
කෙඳිරියකය
නැමුණු ඒ කුල...


උණ කියලා ඉතින් මෙහෙම ඇඳටම වෙලා ඉන්න පුලුවන් කාටද අප්පා.. මේ දවස්වල ගෙදර සියලුම රාජකාරී ආදරණීය නැන්දම්ම බාර අරන් ඉන්න නිසා බැරි බැරි ගාතෙවත් කරන්න කියල වැඩක් නෑ.ඉතින් වෙව්ල වෙව්ලත් බ්ලොග් අස්සෙයි බුකියේ කවි අස්සෙයි තමා. ඔන්න මේ දැන් රයිටර් දාපු කවියකට උණ විකාරෙන්ම  තම ඔය උඩ කවිය ලිව්වෙ.ඔන්න පල්ලෙහායින් අමුණනවා එයාගේ කවිය.

මිහිදුමෙන් පිරිමැද
මුදු රණ හංස පුඩු තුඩු,
නමුණුකුළු ගිර වට,
පිපෙයි හීගඩු
තුරුලතා ලප,
බදා බඳ වට
සීතල අතක් කළුවර,
සිසාරා සියොළඟ
හාදු ගෙනයයි
දෙතොලකින්
උල්පත,
අඩවන් අතර ඇහිපිය,
තාලයකි දිය කඳුරෙහි
කෙඳිරිය,
සන්සුන් සරිනි
සුසුමන් මදනල,
ළමැදින් හමයි සුවඳක්
සේපාලිකා මකරද,
~  රයිටර් ~