සඳට බැළුම් හෙලූ අය

Sep 29, 2020

අවාසනාවන්ත ප්‍රේමය !






හිතෙන්නෙ නැද්ද ? මාව බලන්න
අඩුම තරමෙ වචනයක් කතා කරන්න
කටහඬ අහන්නවත්...
අපි අපිව නොදැක
වචනයක්වත් නොදොඩා ගෙවුනු කාලය
දින...සති...මාස..අවුරුදු....
ඔව් ඒක ඒ තරම්ම දීර්ඝ කාලයක්...

හැම සුරංගනා කතාවක්ම ඉවර උනේ
 ඊට පස්සෙ
ඒ ගොල්ලො හැමදාමත් සතුටින් ජීවත් උනා කියල
අපේ ආදරෙත් සුරංගනා  කතාවක් වගේ
පටන් ගන්නකොට මං හිටියෙ කොච්චර සතුටින්ද.....

නැතිවෙච්ච පලිඟු සපත්තුවත් අරන්
ගව් ගනන් දුර ගෙවාගෙන
සින්ඩරෙල්ලා හොයාගෙන
කුමාරයෙක් ආවට
සදාකාලික නින්දට වැටුණු නිදි කුමාරිව
අමරණීය හාද්දකින් ඇහැරවන්න
පුලුවන් කුමාරයෙක් ආවාට
එක්ටැම්ගෙයක  උන්නු රපුන්සල්
ළඟට යන්න තරම් නිර්භීත
කුමාරයෙක්  උන්නාට

ජීවිතේ කියන්නෙ සුරංගනා  කතාවක් නෙවෙයි කියල තේරුම් ගන්න
ඔයාට මංවත් මට ඔයාවත් අයිති නැති බව තේරුම් ගන්නම උනා....

ඔයාට ප්‍රේමණීය කුමාරයෙක්
වෙන්න බැරි නිසාම
මං තීරණය කලා තව දුරටත් අහිංසක
කුමාරියක් නොවෙන්න
ඔව්,
දැන් මං බාබයිගා යකින්න
අඩුම තරමෙ එතකොට බැරියෑ
මැජික් කොස්සෙ නැගල ඇවිත්වත්
ඔයාව දකින්න...




ඒකපාර්ශික !

      සඳක් වගේ පායා හිනැහෙමින් එබී පුරුද්දක් වගේ උන්නා ළඟම රැදී ඉඩක් නොවූ තැන හදවත ගියද බිදී අදත් ලියනවා මේ ප්‍රේමයට කවී යන්තං ගැටෙ...