කවියක් හා සරණ ගියෙමි !

ප්‍රේමයේ ඉ'සියුම්ම තැනක්
හරි අපූරුවට
කවියකින් පිරිමදින
නුඹ
රහසේම ගෙනා ප්‍රේමාරාධනා ගැන
සත්තමයි මහා හිරිවැටුමකිනි
මම ,

නුඹ
සිතින් නග්න කල
ස්ත්‍රී රුවක වරුණාව
වදනින් වදන ගලපන සඳ
සත්තමයි
එ' කවි කියවන හැමට වඩා
මහා නොඉවසිල්ලකිනි
මතු අනාවේ අපේ මධුසමය ගැන
මම ,

ඉතින්
මා කවිකාර හිමි සඳ
අදයි අපි අපේ වූ ඒ දින....

නුරාවෙන් හිස් වෙච්ච බඳුනක
මත් වතුර පිරී ඇත කර වට
මා මෙතෙක් නොදුටු නව කවියක
පද මැවේ එලිසමය එලිවැටද  පැටලුන

මධු සඳත් නිවෙන්නට අහවර
කෝ කොහිද හොයනවා පොඩි වෙච්ච මල් පැස
රැල්ලක්වත් නොනැගි සුදු පිරුවට
අහනවා කෝ නුඹේ ශෘංගාර  කවිකමේ සාක්ෂිය ....?