මන්දෝදරී නුඹ තාම මගේ !

සමනොළ ගිරි හිස වැඳ පියඹන සමනළයින් ආලකමන්දාවට වැඩලා
මන්දෝදරී නුඹේ මන්මත් සිනා හඬින් නිල් වැව් තලාව පිරිලා...

රිටිගල කන්ද උඩින් මධු සඳ මෝරනකොට දැනෙනව සුවඳ මදාරා
දීපංකරේ ගිහින් මට දුක් ගෙනාවාට තාමත් නුඹයි මගේ රන්කඳ  රාවණ්නා...

ලෝකය කියන මුසා නෑසු කන්ව ඉදින් නුඹටයි මගෙ පෙම නිම්මා
ඇල්ලුවෙ නෑ අතකින් බැල්මක් හෝ නෙතඟින් කැන්දන් ආවට සීතා...

අහිතක් තුන් හිතකත් නෑ කුමරුනි තාමත් සත්තයි පෙම්කල හින්දා
සිවගිර මුඳුනෙන් බැස මේ දැන් එනවානම් සිරියහනට සඳ වැඩලා...