අතැ'ර දැමූ නිස්සාර බිමක
ඉඳහිට පිපෙන
දුශ්කරම මලකි මම !
ඉසියුම්ම සුවඳ ඉඹින
කාන්තාර සුළඟ නුඹ
මට ග්ලැසියර සීතල ගෙනෙන !
අහා...
කොයිතරම් මිහිරිද
ඔබට මා මට ඔබව
ස්පර්ශ වෙන තප්පරය
සත්තමයි විඳිමි විඳවමි ප්‍රේමයම !
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
රංකඳ රාවණා !!
ඔන්න කාලෙකට පස්සෙ මගේම බ්ලොග් එක මටම මතක් වෙලා මේ පැත්තට ආවා.හදිස්සියෙම එන්න හිතුනෙ නම් මගේ ජීවිතේ තවත් හීනයක් සැබෑ වීමක් ගැන පුංචි ආරංචිය...
-
මේ දවස්වල මගේ සාමාන්‍ය දින චරියාව සේරම අන්ජබජල් වෙලා. අනේ කාටවත් කිසිම කරදරයක් නැතුව කතාවක් කවියක් ලියාගෙන සිංදුවක් අහගෙන ඉඳලා හිටලා සත්තර... -
අද මැයි මාසේ 17 වෙනිදා.... අද වගේ දවසක ඔයා මේ ලෝකේ එළිය දකිනවා අද වගේම දවසක මම ඔයාගේ ලෝකෙට එළිය අරන් එනවා ( ඒ ඔයා කියන විදිය ) ඔව්... ඒ ... -
ඔන්න ඉතින් ඔයාලට මතක ඇතිනේ මේ ළඟදී මං ගිය පොදු ගමනාගමනයේ චාරිකාව. ඒක කොයි තරං ජොලිද කියනවනම් තාමත් මගේ දකුණු අත උස්සනක...
හරිම ප්‍රේමණීයයි.
ReplyDeleteස්තුතියි සඳවතී...
Deleteඉඳ හිටවත් වැටෙන වැස්සක වතුරෙන් පෝශණය වී සුලඟ පෙම් බඳින කාන්තාර මල්
ReplyDeleteඔව්...ඒකමද මන්දා මේ මල් මෙච්චරම හැඩ
Deleteලස්සනයි සඳූ.
ReplyDeleteජයවේවා!!!
ස්තූතියි දුමී
Deleteකාන්තාරේ මල් පරාගණය වෙන්නෙ හුලගින්...හුගක් වෙලාවට... ඒකද මේ විදිමි විදවමි කියන්නෙ? නෑ එහෙම අහල කවියකට කමෙන්ට් කරන එක හරි නෑනෙ හිතයි මම කවියක් රස විදින්ඩ දන්නෙ නැති එකෙක් කියල. හැබැයි ඉතිං කාන්තාරෙ මල් ගැන වෙන මොනව අහන්ඩද? ඒ කියන්නෙ මොකුත් නොඅහම ඉන්ඩද? ඒකත් හරි නෑ.
ReplyDeleteඒකනේ ඒකනේ ඔහොම අහන එක හොදද මම අහන්නේ....
Deleteවිඳිවමින් විඳිම ප්‍රේමයමැයි .
ReplyDeleteඔව් අනිවාර්යෙන්
Deleteහරිම ලස්සනයි පරිකල්පනාව...
ReplyDeleteබොහොම ස්තූතියි අරූ
Deleteමල ලස්සන උනාට නටුව හරි රුදුරුයි නේද??
ReplyDelete