අහසක් තරම් !

මට ආදරේද....

බොහෝ සාහසික නිහඬ දවස් ගනනාවකට පස්සෙ අහම්බෙන් වගේ කතා කරපු දවසක හිටි ගමන් ඔයා අහනව...

ඔයාට නොපෙනුනාට ඒ වෙනකොටත් ඇස් වල නලිය නලිය හිටපු කඳුළු බෝල එක පාරටම කම්බුල් දිගේ වැක්කෙරෙන්න  ගන්නව. ඒත් මං නිහඬයි...

කියපං .. මට ආදරේද..

ඔයා ආයෙම අහනව. කොච්චර  දුකක් කොච්චර  තරහක් හිතේ තිබුනත් බොරුවටවත් විහිලුවටවත් " නෑ " කියල ඔයාව අවුස්සන්න මට හිතෙන්නෙ නෑ.

කියපිය... ආදරෙයි කියල ඉතින්...

ඔයාගේ සොඳුරු තර්ජන  ළඟ  කඳුළු අස්සෙන් මට හිනා එනව.ආපහු හැරිල පස්ස නොබලා දුවන්න හිතෙන හැම පාරම ආයෙ ආයෙම මං වැඩි වැඩියෙන් ඔයාටම  බැඳෙනව...ඇත්තටම මට ඔයාව පුදුමයක්...හිතේ කිසිම තෙතක් නැති ගානට මාව රිද්දන දවන ඔයාම අසුරු සැනින් මේ ලෝකෙ  මට  දැනෙන  ආදරණීයම පිරිමිය වෙනව.

ඇත්තමයි ...ඔයා හරියට අහස වගේ...වැස්ස වගේ...හුළඟ වගේ...මීඳුම වගේ...මේ මොහොතෙ ඔව් මේ මොහොතෙත්  මට ඔයාගේ උරහිසකට වාරු වෙලා චුට්ටකට ඉන්න ඇත්නම් කියල හිතෙනව.

ඉතින් දන්නවද මං කොච්චරක්නම් ආදරේද කියල...? නෑ ඔයා දන්නෙ නෑ....මට කියන්න ඕනෙත් නෑ...ඒත් දන්නවද ඔයා මට ආදරේ කරන තරමට වඩා මහ හුඟක් මම ඔයාට ආදරෙයි...