සියල්ල අහවරයැයි
සිතෙද්දීත්
යලි යලිත් යලි යලිත්
හද කොනොති ගහන
ඒ හැඟීමට
ඉතින් මා
ප්රේමයයැයි කියමි
සියල්ල ශුන්ය වී
හදවත සෝදාපාලු වී
ගිය පසුත්
හද බිතෙහි ඇලවුනු යමක්
අංකුරයක් වී
නැගී සිටිද්දී
එකී සෙනෙහසට
අවසානයක් නැති බව
ඉතින් මා අදහමි
සියල්ල සිහිනයකට පවරා
සැබෑවෙන් වහං වෙන්නට
සිතෙන වාරයක් වාරයක් පාසා
සැමරුම් සිහිවටන
ඇස් අඟිසි අවුලවන
සංතාපයට
ඉතින් මා ඉඩදෙමි
අවසානයේදීත් ,
ඉවරයි කියල හිතුවට
ඉවර නැති කතාවක
පැටලි පැටලී
විඳින විඳවන
ඒ නොතේරෙන හැඟීමට
ඉතින් මා
ප්රේමයයැයි කියමි
පැටලි පැටලී
ReplyDeleteවිඳින විඳවන
ඒ නොතේරෙන හැඟීමට
ඉතින් මා
ප්රේමයයැයි කියමි
<3
හ්ම්ම් හ්ම්ම්
Deleteමට නං තේරෙනව ප්රේමය කියන්නෙ මොකද්ද කියල...හැබැයි කියන්ඩ ලියන්ඩ වචන දන්නෙ නෑ....සොරි ආ...අනික් පාර කියයි දැනගෙන කියල දුන්නෙ නෑ කියල....
ReplyDeleteඑපා එපා කියන්නම එපා...ඕක ගැන නොදැන ඉන්න තරමට හොදා
Delete❤❤❤
ReplyDeleteඉච්චූචියි ඒ ආදරේට
Deleteපට්ට. ❤
ReplyDeleteඉවරයි කියල හිතුවට
ඉවර නැති කතාවක
පැටලි පැටලී
විඳින විඳවන
ඒ නොතේරෙන හැඟීමට
ඉතින් මා
ප්රේමයයැයි කියමි
මමත් හිතන්නේ මේ විදියට . හරිම අරුත ලස්සනට ගෙත්තම් කරලා .
ස්තූත්යි හැමදාමත් වගේ මේ අගය කිරීමට කලන
Deleteඅවසානයේදීත් ,
ReplyDeleteඉවරයි කියල හිතුවට
ඉවර නැති කතාවක
පැටලි පැටලී
විඳින විඳවන
ඒ නොතේරෙන හැඟීමට
ඉතින් මා
සෙනෙහස යැයි කියමි....!!
හා ඉතින් ඔයැයි කියනවනම්.... ලොකු අය කියන එවා පිලිගන්න එපැයි
Deleteඅපුරු වෙනස් ලියමනක් .....ලස්සනයි ....
ReplyDelete