අනියම් !

සේද සිනිඳු මුඳු යහනක
සැතපෙනා රැයේ මැදියම
හිටි ගමන් ඔබේ වම් ල'පැත්තට
හීන් හුස්මක තෙත දැනෙනවානම්
රන් මුදුව ලූ අතක් පපුව මැද්දට
අනායාසයෙන්ම වැටෙනවානම්
මම - නොවේ - ඒ - ඇය

මුදාහල මල් සුවඳ ගුලි කොට
ඉර එබෙන කණිසමට
කලු කෝපි උණුහුමට කැටිකොට
පලමු සුබ දසුන මන බන්දන
සයනයේ පාමුලට කැන්දන
කෙනෙකු වේනම් ඔබට
මම - නොවේ - ඒ - ඇය

ඉල් මහට කල් බලන
ශිශිරතම හැන්දෑ වරුවක
පෙණ නඟින උස බීර බඳුනට
අල්ලාප සල්ලාප අඩු වැඩිය
ශෘංගාර කටගැස්ම සපයන
ඇත්දල පාට පැද්දෙන දෙපා යුග
මම - නොවේ - ඒ - ඇය

එකම හැල්මට දුවන ජීවිතය
මොහොතකට නවත්තා ඉසිඹුලන
එකම එක මිලි තප්පර අංශුවක
මං ගැනත් වගක් ඇති බවම
හිත හිතා මුලු හිතම නිවන
කෝ - කොහෙද - නිදුකින්ද හිතන
දුර ඉදන් ඇල්පෙනෙත්තෙන් හිතට අනින
මම - තමා - ඒ - ඇය

සඳ නේන කලුවරම රැයක
තනිකමෙන් තනි වෙච්ච දවසක
දුර ඉඳන් ළඟට වී තනි රකින
අනවසර සිහිනයක ඇස් වලින්
සියොළඟම ඉඹින්නට ඉඩදෙන
මඟ හැරේවීයි බියෙන් මඟ බලා සිටින
මම - තමා - ඒ - ඇය

හිතුවක්කාර ඇස් දෙකකට
හිතුවක්කාරෙට බැඳුන පෙම
කල්පා'වසානෙ තෙක් රකින්නට
හිතින් හිතටම සපථ කරගත් බැවින්
ඔබ ආවත් - ඔබ නාවත් - ඔබ කතා කලත් - නැතත්
විඳිමින් - විඳවමින්  බලා හිදින
මම - තමා - ඒ - ඇය


බොහොම කලබලෙන් මූණු පොතට එබුන වෙලාවක දැක්ක කවියට හිත ගිහින් තමා මේක බොහොම  හදිස්සියෙන්ම ලියවුනේ. වැඩේ කියන්නෙ දැන් ඒ කවිය කොහේ තිබුනද කාගෙද කියලා මතකත් නෑ දන්නෙත් නෑ.