නන්දෙ මං දැන් මක් කරන්නද !

කට්ට කරුවල හෙමින් වෙට්ටු දම දම ඇවිත්
පිලිකන්නෙ පියස්සට පැන්නා
රැහැයියෙක් මහ දුකින් හඩ තලාගෙන වැරෙන්
පාලු දෙනිපෙත සසල කෙරුවා
මේ මහා වරුසාවේ  මම කොළඹ කොටුවෙලා
එන්න තව රෑ වේවි ! ඔයාගෙන් පණිවිඩය ලැබුනා
වත්ත මැද කොස් ගහේ උලමාගේ වැලපිල්ල
නන්දෙ මට වෙනදාට වඩා හිතට දැනුනා

අයාලේ යන ගමේ බලු රැල සීරුවට
කම්බියෙන් වැට පනින හඩ ඇහුනා
මල් විලේ පිපුණු මල් මාරුවෙන් මාරුවට පොඩිවෙනා
සුවඳ දොර කවුලුවෙන් ඇතුලටම හැමුවා
කිරි පිරුණු ලැමට මං පොඩි එකී හිර කරන්
හුස්මවත් නොගෙන දෙවි යැද්දා
අනෙ නන්දෙ උන් අපේ  ගල් ලෙනේ දොර දාර
යකඩ ඉන්නෙන් ඇනල බින්දා

කොටි දෙනක් වගේ මං කඩාගෙන පැන්නාට
නිමේෂෙන් මගේ එඩි සින්දා
නංගි උඹ දැඟලුවොත් වැඩේ දුරදිග යාවි
වක් පිහියෙ මුවාතම පොඩි එකිගෙ ගෙල මුලින්  තිබ්බා
පොල් කඩන සෝමෙ අර හංදියේ සිරිදාස
රබර් වත්තේ ගෙදර පොඩි එකත් උන් එක්ක උන්නා
දන්නවද නන්දෙ උන් පිරුණු කිරි කොතලයට
මිනී කන දත් වලින් ඇන්නා

මාරුවෙන් මාරුවට එක එකා ඇවිත් මගෙ
බඳට උල් යවුලෙන්ම ඇන්නා
ඒත් මං තොටිල්ලේ හඬන පොඩි එකි ළඟම
සිහියෙන්ම ඇස් තියන් උන්නා
කල්පයක් වගේ ගත වෙච්චි පැයකට පස්සෙ
මුරුගසං වරුසාව පායලා තිබ්බා
නන්දෙ මට ආයෙ ඔය ඇස් දිහා හරි කෙලින්
බලන්නට බැරි බවක් දැනුනා

ඇහැලෙපොල කුමාරි වෙන්න මට බෑ නන්දෙ
දරු පෙමට මගේ සළු ලෙහුනා
පත්තිනිත් නෙවෙයි මං ඈට කෝ දරු දුකක්
ඒකී වඳ එකී බව හිතුනා
නීතියේ නිල දරුවො හිතු හිතූ වෙලාවට
මගේ රෙදි ආයෙමත් ගලවාවි හැගුනා
කමක් නෑ නන්දෙ මම දරාගන්නම් ඒවා 
ඔයාගේ සෙනෙහසේ රස්නෙ විතරමයි මට
ආයෙමත් නැගිටින්න ඕනා