නුඹ යන්න ගියා මැකිලා.......

ඉතින් නුඹ නොකියාම යන්නට ගොසින්ය.මේ වන විට නුඹ යන්නට ගොස් දෙවෙනි දවසද ගෙවී යන්නට ආසන්නය.මම තවමත් බලා හිඳිමි කොයි මොහොතේ හෝ නුඹ නැවත පැමිණේයයි මගේ සිත මට කියයි.ඒ නිසා මම දිගටම බලා හිදිමි.මා නුඹට පෙම් කල තරමටම නුඹ මට පෙම් කර නැති සෙයකි. එ නිසා නුඹට මෙසේ නොකියාම යන්නට තරම් හිත හදා ගන්නට අමාරු නොවන්නට ඇත.ඒත් මට නුඹ නැති හෙට දවසක් හිතන්නටද තවම බැරි සෙයකි.


බැලූ බැලූ  අත දිස්වෙන නුඹේ මතක ම හිත රිදවයි.මා නුඹේ සිතුවම් දෙස බලමින් හඬමි.. හූල්ලමි.මගේ පරිගණකයේ මටත් වඩා ඇත්තේ නුඹේ චායාරූපය.වෙනකක් තබා පරිගණක තිරය හැඩ කරන්නේද නුඹේ සොඳුරු සිත්තමකි.අද උදෑසන  බලන විට අර ඊරිසියාකාරයා එය ඉවත් කොට වෙනත්  මූනක් එයට ඔබ්බවා ඇත. බලන්නම වටින මූණය.වෙන වෙලාවකනම් මා රණ්ඩුවට යමි.එහෙත් නුඹ නැති සොවින් අඬන මට අන් කිසිම දේකට සිතක් නැත.


නුඹේත් මගේත් ප්‍රේමයට  මේ ලියන අදට හරියටම  වසරක් සම්පූර්ණ වේ.( අප්‍රේල් 28 ) ඒ සතුට ඒ මිහිර සමරන්නටද නොතියා නුඹ යන්නට ගියාය.හිටි හැටියේ ආ නුඹ හිටි හැටියේම යන්නට ගොස්ය.කැමති වෙලාවක කැමති තැනක යන්නට කවදත් නුඹට නිදහස තිබුණි.එහෙත් නුඹ කවදාවත් මගේ දෑස් මායිමෙන් එපිටට නොගියේය.මා කොහෙද නුඹද ඒ අසළම උණි.මාද එසේමය. කොහේ ගියත් ඇඳිරි වැටෙද්දී මට නුඹ දකින්නට එනකම් සිහි නැත.රෑ කීයට ආවද මා එනතුරු නුඹ නින්දට නොහොස් බලා සිටී.


නුඹ ගැන දන්නා හැමෝම කියන්නේ නුඹ නුඹේ " ජීවිතය " සොයා යන්නට ඇත කියාය.එහෙත් මට එයින් සෑහීමකට පත් වෙන්නට බැරිය.නුඹට මා දුන් ජිවිතය මිහිරි නොවූයේ මන්ද ? නුඹේ නික්ම යාම අර ඊරිසියාකාරයට සතුටක් වෙතැයි මා මුලදී සිතුවද එයද එසේ වී නැත.මා මෙන් ප්‍රසිද්ධියේ හඬා  වැලපුනේ නැතුවාට එයාද දුකෙනි.මම අඬන විට ඇඟිල්ල උළුක් කර මට හප් කියා


"  ගිය එකා ගියා... කවදා හිටියත් යනවනේ... "


 කීවාට මට හොරෙන් එයාද නුඹ ආ ගිය තැන් විපරම් කරයි.එහෙත් නුඹ  පෙනෙන්නටවත් නැතිය.නුඹේ වරිගයේම උන් තව දහ දොළොස් දෙනෙක්ම මේ අඩවියේ සැරිසරණ නිසා නුඹ ඔවුන් හා එක්වී මා  හරි ඉක්මනට අමතක කර දමලාය.එහෙම හිතෙද්දී මහා ඊරිසියාවක්ද තරහක්ද මට දැනේ. " ආදෙන්කෝ.... මෝඩයා... දෙන්නම් පාර... " තරහින් පුපුර පුපුරා මා එසේ සිතමි.එහෙත් ටිකකින් දුක සිතේ. වෙලාවට කන්න ටික ලැබුනාද.... මේ මහා වැස්සට තෙමෙවිද...නිදන්නට සුව පහසු තැනක් ලැබේවිද ...මෙකී නොකී මහා ගොඩාක් දෙවල් හිතට හිතේ.අනේ නුඹට නිදුකක්ම වේවායි  මම දෙවියන් යදිමි.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


මගේ පුංචි හුරතලෝ... මගේ ලේන පැටික්කියේ... මගේ ටුන්කියෝ.... අපිව දාල ගියාට කමක් නෑ කොහේ හිටියත් පරිස්සමින් ඉදපන්.අපිව මතක් උනොත් ආයෙම දවසක ඇවිත් යන්න වරෙන්.අපි උඹ එනකං බලන් ඉන්නවා

ප / ලි
        බලන්නකෝ මගේ පුංචි ලේන පැටියා පෙරේදා ගිය ගමන් තාම ආවේ නෑ.ගේ පුරා නිදහසේ ඇවිදින එයා ගෙයින් පිට ගියත් ඒ ගිය ඉක්මනට ආපහු එනවා.ඒත් එදා එයගේ යාළුවෝ කට්ටියත් එක්ක එකට වැටිලා  ගියා ගියාමයි ආවේ නෑ.මම හිතන්නේ එයා පවුලක් වෙලාද කොහෙද. මට ගොඩාක් දුකයි එයා හැදුනේ හරියට  දරුවෙක් වගේ. වෙලාවකට අපි එයාට පුතේ කියලත් කතා කලා එච්චරට අපේ ජීවිත වලට සමීප වෙලා හිටපු එයාගේ මේ නික්ම යාම මටනම් තාමත් දරා ගන්න බෑ.එයා ඇවිත් යන්න හරි ඒවි කියලා මම බලාගෙන ඉන්නවා.ඔයාලට මතක ඇතිනේ මම එයා ගැන පෝස්ට් එකකුත් කලින් දාලා තියෙනවා. මේ තියෙන්නේ ඒක.


ලේන් හුරතල්


අපිට එයාව හම්බුනේ හරියටම ගිය අවුරුද්දෙ අප්‍රේල් 28.අදත් අප්‍රේල් 28 අවුරුදේ  උපන්දින  සාදෙටවත් නොඉද මේකා ගියානේ. ගර් ගර් ගර්......... ආපුදෙන්කෝ.............