අන්න ආයෙත් වැව රවුම දිග
පිපෙනවා රොබරෝසියා
ඔයා කෝ ! ඉන්නවද අහලක
හොරෙන්වත් මාදෙස බලා
හීනි ඉඳිකටු වගේ වැහි තුඩු
ඇවිත් වැදුනම ළය පුරා
සත්තමයි ! හිත රිදුම් දෙනවා
හන්තාන කන්දට එහා
මාළිගාවේ නාථ දෙවොලෙදි
ඔබේ ඇස් මට කී කතා
අහන් ඉන්නැති ! නුඹට වැඩියෙන්
ළතෙන් අර කෞතුක ඇතා
ගැට ගැහුවෙ නැතුවාට පඬුරක්
අනේ මං නුඹවම පතා
ඇත්තමයි ! දුක වාං දානව
කිරි මූදෙ රළටත් වඩා