අසම්මත ප්‍රේමයක හිමිකාරි...

(


ඈත අහසෙ දිළෙන සඳට සිනා සළයි සිත
සඳ ඈතයි ළං වෙනු බෑ කඳු පාමුළ මම
වාං දමන සෙනේ හැඟුම් නුඹට බැඳුණු සිත
වහං කරන්නේ කෝමද මගෙ ජීවිතෙ නුඹ.....

ආළවන්ත කම් පෑවත් බොළඳ වෙලා සිත
නුඹ අහසයි මම පොළවයි තරං ඳුරයි අප
නුඹේ සනුහරේ ඈයෝ කැමති වේද මට
ලැයිම් පේළියේ වෙසෙනා සරෝජනී මම.....

නුඹට තරං කාසි පනම් නොතිබුනාට මට
සාගරේට වඩා ලොකුයි මගෙ මේ සෙනෙහස
කොළොම් පුරේ විච්චූරන මං ළඟ නෑ හැඩ
කුංකුම පොට්ටුව විතරයි මං සතු වත්කම....

සංසාරෙන් සංසාරෙට පතා ආපු ලෙස
සිදාදියෙන් ආපු මහත්තයෝ මාව දැක
හරස් උනොත් අපෙ ළෙංගතු කමට වරිගයම
සත්තයි මං පහල දොලේ සැගවෙමි නොකියම...