ලලනායනය !

(නිමිත්ත - උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගලයන්ගේ ලලනායනය කියවා අහවර )

විමානයෙන් බට දෙව්ලිය සිරි මවන
පරසතු උයනෙ පිපි කුසුමකි සුදු උවන
පද්දා සිහින් ඉඟ පා කිංකිණි සලන
සඳවත සඳිසි මගෙ අහසට වැඩි අඟන......

සදුන් තෙත රැඳුණු නිල් වරළ පිල් විදන
මා මනස් විල මැද්දෙ හංස තුඬු රඟන
මිණිමෙවුල නූපුරය කිංකිණිද මුදන
මහනෙලකි නුඹ මගේ සාධු සිත බිඳින......

මුවැත්තිය සඳිසි නිල් තිගැස්සෙන නයන
දුටුවිටදි ඇවිලේවි විතරාගී දැහැන
ස්වයං සංයමය දඩබිමක වෙස් දරණ
හැඟුම් සළිතව යාවි මුහු වෙලා පවන......

නෑඹුල් මලක මල් කෙමියක රස මවන
මී පැණි ගුලාවකි ලා රතු පෙති සිඹින
යෞවන මදය මන්මත් කරවන සොබන
සඳ දිය යටම සාදන්නද මධු යහන......