life is a dream realize it !

                       අද බොහොම  වැහිබර දවසක් නේද ...? මේ වගේ වහින වෙලාවක හැමෝම ආස රස කෝපි එකක රහ බලන්න ... එහෙම නැත්තන් ජනේල් එපිට වැටෙන වැස්ස දිහා බලාගෙන කවි සිතුවිල්ලක් අවදි කරන්න...ගොඩක් අය වැඩිපුරම ආස මේ වගේ වහින වෙලාවක සීතලට ගුළිවෙලා නිදා ගන්න.මමත් ඔය හැමදේටම එක වගේ ආසයි.ඒත් ඊටත් වඩා මම ආස දෙවල් ගොඩාක් තියෙනව මෙහෙම වහින වෙලාවක කරන්න.වැස්ස කියන්නෙ ගොඩක් වෙලාවට අපි එලියට බැහැල ගමනක් බිමනක් යන්න අදිමදි කරන දවසක්නෙ.ඒත් මමනම්  ආසයි මේ වගේ දාරාණිපාත වැස්සක් යටින් කුඩයක් අරන් පයින් කොහේ හරි ඇවිදින්න යන්න.දැනුත් මේ එහෙම ගමනක් ගිහින් ඇවිත් තමයි මේක ලියන්න පටන් ගත්තෙත්.

             මහ වැස්සක් කඩන් වැටෙන වෙලාවක කෝපි කෝප්පෙ පැත්තකින් තියල අයිස්ක්‍රීම් එකක් තොලගාන්න හිතෙන්නෙ කීයෙන් කීදෙනාටද ? මමත් අන්න ඒ අයගෙන් එක්කෙනෙක්.වැහි වතුර දෝරෙ ගලන පාරක චිරි චිරි ගගා පයින් ඇවිද ඇවිද කඩවල් ගානෙ ගිහින් ශොපින් පාරක් දාල හොද රස අයිස්ක්‍රීම් පොට් එකකින් අයිස්ක්‍රීම් එකක් කනකොට දැනෙන අමුතුම මිහිර ... ම්ම්ම්ම්ම්... ඒ අත්දැකීම විඳපු කෙනෙක්මයි දන්නෙ.හැබැයි ඉතින් ඔව්වා කරන්න තනියමනම් ටිකක් කම්මැලියි.ජාඩියට මූඩිය වගේ හොද ආදරවන්තයෙක් වන්තියක් එහෙම නැතන් හොද ජීවන සහකරුවෙක් කාරියක් ඒත් නැත්තන් හොද යාලුවෙක් යෙහෙළියක්වත් ඉන්නම ඕනෙ. ඉස්සර සත්තලනුයි මමයි ආදරේ කරන කාලෙනම් වහිනවා කියනන්නෙ මට රජ මගුල් වගේ.ඒ දවස්වල අපිට ඉතින් රෝද හතර තිබුනෙත් නෑ රෝද දෙකෙන් තමා ගමන බිමන.ඒ කාලේ වැහි දවස්වලට තෙමුන තෙමිල්ල ආයෙ කවදාවත් තෙමෙන්නෙ වෙන්නෙ නෑ. එක දවසක් වැස්සෙ තෙමීගෙන සීතලේ ගැහි ගැහී KFC  ගිහින් අයිස්ක්‍රීම් ඉල්ලුවම ඒ කොල්ලා අපි දිහා බැලුවෙ පිස්සන් කොටුවෙන් පැනල ආපු උන් දෙන්නෙක්ද දන්නෙ නෑ කියනව වගේ.අපරාදේ කියන්න බෑ ඒ දවස්වල දැන් වගේ කට කැඩිච්ච කතා ආඩපාලි කතා එහෙම නොකියා සත්තලන් මගේ හැම පිස්සු වැඩකටම සහයෝගය දුන්නා.එක වහලක් යටට වෙලා ඉස්තලන් කොලු පැටියා හම්බෙනකනුත් ඔය පිස්සු වැඩ දිගටම කෙරීගෙන ගියා.දැන් ඉතින් පොඩි පැටියා නිසා සමහර දෙවල් සීමා කරන්න වෙලා.

  සමහර දෙවල් සීමා කලාට පොඩි පැටියා නිසා සමහර දෙවල් වලට මටත් හිතේ හැටියට නිදහස හම්බවෙලා.ඊයෙ හැන්දෑවෙ වහින වෙලාවෙ මමයි පුතු පැටියයි විතරයි ගෙදර.අපි දෙන්න හිතේ හැටියට වැස්සට පැනලා පීලි වලින් නාලා බොට්ටු යවලා ඉස්සරහ මිඳුල මඩ වගුරක් කරලා සත්තලන් එන වෙලාවට බොහොම සීරුවට ගේ ඇතුලට වෙලා පාඩුවේ හිටියා.හැබැයි ඉතින් රෑ අට නවය වෙනකොට වැඩේ මාට්ටු. අම්ම හ...චී...ස්... කියල ඉවර වෙනකොට පුතා හ...චී...ස්... කියනව  පුතා ඉවරවෙනකොට ආයෙ අම්ම ආයෙ පුතා.තාත්ත දන්නව අම්මයි පුතයි හැරෙනකොට මගෝඩි වැඩක් කරල තමයි ඉන්නෙ කියල.ඒත් ඉතින් මේ අම්මයි පුතයි සැලෙයි ඔව්වට.. හි හී .ඉතින් අද මේ ලියන දැනුත් එක සීරුවට වහිනවා. අද උදේ ඉදන්ම මෙහෙම තමයි.ඔන්න දවසක් මේ වගේ වහින වෙලාවක සත්තලනුත් ගෙදර.

මම - ඒයි බන්ටු වහිනවා..
සත්තලන්  - ඔව් ඔව් මට පේනවා
මම - අපි ටවුන් යමුද
සත්තලන් - අර අහවල් එකකටද
මම - අපි P&S යමු .. ම්ම්ම් නැතන් K- ZONE... නෙස්කැෆේ බීල චොක්ලට් කේක් කමු..
සත්තලන් - ය..කෝ මේ ගෑණිට මේ හෙන ගගහා වහින වෙලාවෙත් කන බනේට වැඩිය වෙන මුකුත් මතක් වෙන්නෙ නෑනේ...
මම - වෙන මොනා මතක් වෙන්නද අනේ..
සත්තලන් - ඇයි බං  යෝදියේ පොඩි එකත් දොයි... ඒකා හැම තිස්සෙම මට කරදර කරනවා නංගි බබෙක් ගේමු ගේමු කියල
මම - හෑ.. තාම වචන දෙකක් ගැට ගහලා කතා කොරන්න බැරි එකා එච්චර දෙයක් කිව්වද...?
සත්තලන් - නැතුව... ඒකට කතා කරන්න පුලුවන් ඒකා කතා නොකර ඉන්නෙ මම පව් නිසා
මම - මොකක්
සත්තලන් - ඔව් පොඩි එකත් දන්නව පැය විසිහතරම අම්මගෙ කච කචේ මදිවට උන්දැත්  පටන් ගත්තොත් තාත්තට යන එන මං නැති වෙනවා කියල..
මම - ආ .. ඇත්තද උගන්නන්නම්කො දෙන්නටම හොද පාඩමක්
සත්තලන් - මේ... එව්වා වැඩක් නෑ මොකද කියන්නේ...
මම - මොනාද ..
සත්තලන් - නෙස්කැෆේද..? නංගි බබෙක්ද... නෙස්කැෆේද..? නංගි බබෙක්ද
මම - නෙස්කැෆේ..


ඔන්න ඔහොම කතාත් වෙනවලු ඉතින්.අදත් මේ හැන්දෑවේ කොහේ හරි යමුද අහන්න මම මේ තෙපර බබා  ඉන්නව. ඇයි ඉතින් මොනා අහගන්න වෙයිද දන්නෙ නෑනේ.