පුරාවෘත්තයක සැඟව ගිය පෙම්වතාණ !

 

හිම මිදෙන මිටියාවතක

කේතුධර වනස්පතියක් මැද

මඟ වැරදුන සිගිති වවුල් කෙල්ලකට

පොරවා උණුහුමේ ලොම් කබාය

මහ  හුඟක් ආදරෙන්

පරිස්සම් කල 

කඳුකර වෘකයාණ !

සදාහරිත නිම්නයක

නූස් කඳු ගැටක් අගිස්සක

තනිව පිපී උන් සමයක 

හරි පුංචි නිල්පෙති මලක්ව

විඩා නොබලා පියාඹා විත්

පරව පෙති මියෙන්නට පෙර

සෙනහසින් ළඟ උන්න

මිහිරි බටිත්තාන !

දුර ඈත සිතිජ ඉම මායිම

හැපි හැපී සිඳු රළ මත 

දරාගෙන මුතු ගැබ 

මියෙන්නට තනන මුතුබෙලි හද

හොවාගෙන සිනිඳු ළය මත

හුස්ම දුන්

සොඳුරු කිඳුරාණ !

*************

ආක්ටික් වෘත්තයේ 

හිම වලසුන් වෙසෙන අඳුරු

ග්ලැසියර ගුහාවක

සිරගත කල හිම කුමාරිය මම

සියල් මතක පුරාවෘත්තයකට පවරා

කිසිවක්ම සිදුනොවූ ලෙස

සිසිරතාරකා නින්දකද  ඔබ ? 

 

 

 

ප.ලි ශනිදා දහයට ලියන්නෙ මක්කදො කියල හිත හිත ඉන්නකොට තමා අර අවහන්හලේ තෝම්බුව කියවලා ජේකබ් කොලුවා මතක් වෙලා මේකෙ මුල ටික ලියවුනේ.ඊට පස්සේ ඉතින් මොනවා ලිව්වද මන්දා 🤗🤗