ආදරෙයි දෙවොන්දරා

සීතල හිම කැට විසිරුණු
තුරුහිස් අඟ මල් නොපිපුණු
සොහොන් ගැබක හිත හිරවුණු
දෙවොන්දරා සං
මළවුන්ගේ අවුරුද්දට කලින්ම මම එන්නම්
ආතුර වුනු ඔය හිත මත සෙනෙහස තවරන්නම්....

සකුරා මල් පෙති ඉහිරුණු
මල් පාරේ අපි ඇවිදපු
නුඹේ සෙනෙහෙන් මා සැනසුණු
ඊටත් වැඩියෙන් හඬවපු
ඒ මතකයෙ කඳුළු අරන් මං හනිකට එන්නම්
තනිවුනු ඔය හිත ළඟ තනියට හිඳින්න එන්නම්....

සුබෙකි මලක පිණි තැවරුණු
කබුකි හලක අපි නැලවුණු
සකේ බිංඳුවක් මුහුවුණු
කොපුළක් උණුහුමට ගැහුණු
ඒ මතකයෙ සුවඳ අරන් මං හනිකට එන්නම්
වැළලුණු අපෙ ආදරේට ආයෙත් පණ දෙන්නම්...


(දෙවෙන්දොරා   සහ නොරිකෝ ගැන මගේ අතින් ගොඩක් කවි පද ලියවිලා තියෙනවා.මේත් එහෙම ලියවුන තවත් පද පෙලක්.මේකනම් ගීතයක් කිරීමේ හීනෙකින් ලියපු එකක්.බලමු ඒක කවදා හරි සැබෑවක් වේවිද කියලා.)