දෙනෝදාහක් යනෙන මඟ
ඇසිල්ලක ඉස්පාසුවක අග
පාත්වි ඔබේ ඔය
වම් කොපුල මත
තබා ඉක්මන් හාදුවක්
මතකයිද බැස ගිය සඳ .....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
එදා මං
නොකිව්වට ඔබට
තාමත් රිදෙනවා
ඔය රැවුල් කොට වලට
හිරිවැටුන හිත....
සඳවතී මං
- සොඳුරු සඳවතී
- රෑ අහස එළිකරන... සිත් අහස සරසවන... තරුවකට පෙම් බඳින... සොඳුරු සඳවතිය .... මං...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
හරිම ලස්සනයි
ReplyDeleteස්තූතියි අක්කා..ඔයාව බ්ලොග් වල දැක්කෙ ගොඩක් දවසකින්..
Delete👍👍
ReplyDeleteස්තූතියි
Deleteවම් කොපුල මත නේ...?,
ReplyDeleteඒ කියන්නේ රියදුරු අසුනේ ඉඳල තියෙන්නෙ රැවුල් කොටෙක්....!!!
හැඩයි....!
හෑ පිච්චුද අනේ...මාර උපකල්පන නෙ ඒවා.
Deleteහොදයි ලස්සන චූටි චූටි කවි
ReplyDeleteස්තූතියි ..
Delete