පෙම් පිය සටහන් 2

 

පෙම් පිය සටහන් 1

ඒ යෞවනේ  එලිපත්ත..ඔව්  හිරිමල් හැඟුම් පෙති දෙපෙති  විදා පිපෙන්න ගත්ත විතරයි.සුදු ගවුමට මුවා වෙච්ච පුංචි හිතේ ඔයා කලේ සුලු පටු පෙරළියක් නෙවෙයි.ආදරේ කියන්නෙ මොකද්ද කියල හරියටම නොතේරෙන වයසක උනත් මං ඔයා කෙරෙහි උපන්න ප්‍රේමණීයම සිතිවිලි වලින් හදවතම පුරෝගත්ත.ස්මාර්ට් ෆෝන් තියා අර ලොකු ගඩොල් භාග ෆෝන් එකක්වත් නොතිබුන අනුව දශකෙ අගට වෙන්න පටන් ගත්ත පෙම් කතා වලට එකම පිහිට උනේ ආදර  හසුන්ම පමණයි.දවස් තුන හතරකට පාරක් ඔයාගෙන් ලැබෙන එකම පාට එකම සුවඳ තියෙන ඒ පෙම් පත් වලට මං අප්‍රමාණව ආදරේ කලා..පරිස්සම් කලා..

ඔයාගෙ නංගි මගේම පාසලේ හිටපු නිසා  අපේ ලිපි හුවමාරුවට ලොකු ප්‍රශ්නයක් උනේ නෑ.ඒත් එහෙම  රහසින් ලැබෙන ලියුමක් ශිෂ්‍ය නායක අක්කලට අහුනොවී පරිස්සම් කරන එක ,ගෙදර ගෙනත් ඒක කියවන්න වෙලාවක් හොයාගන්න එක , ඊටත් පස්සෙ ඒ වස්තුව ගෙදරට අහුනොවී තියාගන්න එක පුදුමාකාර යුද්ධයක්.දැන් මතක් වෙද්දි  හිනා ආවට ඒ වයසෙදි එහෙම දේවල් කලා කියන එකත් පුදුමයක්.


දන්නවද නිසල්...

අපිට තිබුනෙ පටන් ගැන්මෙ ඉදන්ම  අහිමිවෙයි කියන බයට ඕනෑවටත් වඩා පරිස්සම් කරපු ආදරයක්.තප්පරේකට මූණ ඩිංගක් බලා ගන්න දවස් ගාණක් පෙරුම් පුරපු කාලයක්...විනාඩියක් දෙකක් ළඟින් ඉදන් කතා කරන්න කල්පයක් ඉවසපු කාලයක්... යාන්තං අතින් අල්ලන්නත් කප්පරක් හීන මවපු කාලයක්...

ඔයාගෙ හැම පෙම් හසුනක්ම කවියක් වගේ හැඟුම්බරයි..ගීතයක් වගේ ළයාන්විතයි..චිත්‍රයක් වගේ ලස්සනයි..ඒ සමහර වචන ගලේ කෙටුව වගේ මගේ හිතේ තාමත් නොමැකී තියෙන්නෙ ඒ නිසාමයි.අවුරුදුම විසිපහකට පස්සෙත් ඒ  සෙනෙහෙ කොළ වල සුවඳ මගෙ නාස්පුඩු වලට දැනෙනවා..ඇස් පියා ගත්තම ඒ දිගැටි පින්තාරු කලා වගෙ අකුරු මගෙ හදවතේ හොල්මන් කරනවා..

නිසල්..

ඔයාට පුලුවන් නම් දැන්වත් මේ මතකෙන් මිදෙන හැටි මට කියල දීල යන්න...අඩුම තරමෙ මගෙන් ඈත් වෙන්න ඔයාට බලපාපු එකම හේතුවක්වත්  මට කියන්න...සමහරවිට එතකොටවත් මට පුලුවන් වේවි විඩෙන්  විඩේ මම මේ ගොඩට අරන් හිත රිද්දගන්න මතකෙ සඳහටම අමතක කරල දාන්න.

**************
ආදරේ  ගැන කිසිත් දන්නැති
කාලයෙදි ආදරෙයි කිව්වා
ඔයා මත්තෙම දියවි දියවී
සෙනෙහසින් ළඟ ඉන්න හිතුවා

මහාගිරිදඹ වගේ උසකට
ඔයා මගෙ අත අරන් දිව්වා
ඉර්තුවක ආදරේ පෙන්නල
හදවතට  පිහි තුඩින් ඇන්නා