ඉකිබිඳින්නද මුදු පැළැන්දේ.......

පණසේම රැක ගතිමි පාරිශුද්ධත්වය
බොඳ කලේ නෑ ඒත් යහන මත පිරුවටය
දෙවෙනි ගමනට එලූ සුදෝ සුදු පාවඩය
ඉරාගෙන මතුවුනා රතු රෝස කටු පොකුර

රොස්පරොස් බැලුම් හා අවලාද අපහාස
හදවතට එල්ල කල වෙඩි උණ්ඩ වරුසාව
සනුහරේ උන් නගන සමච්චල් සිනා හඩ
ගිනි ගෙයක් වුනා මුඳු කුළගෙයම පළමු දින

ඔප්පු කර ගත නොහී සැගව ගිය සාක්ෂිය
තට්ටුකර රිදවාවි හැමදාම හදවතට
මියෙන තුරු එල්ල වන සාවද්‍ය චෝදනා
හිමිකමයි මා ලැබූ යුග දිවියෙ සොඳුරු වූ



මේක ගොඩාක් ඉස්සර ඒ කියන්නෙ මීට අවුරුදු දහයකට විතර කලින් මගේ අතින් ලියවුන කවියක්.මීට කලින් මන් මේක ගොඩක් තැන් වල දාලත් තියෙනවා. මේ සැරේ අර බක්මහ උලෙලේ ඔන් ලයින් තරගෙටත් මම ඉදිරිපත් කලේ මේ කවිය තමා.මේ කවිය කලින් කියවපු අය ඇහුවා මගෙන් මේක මගේ අද්දැකීමක්ද කියලත්.අනෙ අම්මෝ මේක කීයටවත් මගේ අද්දැකීමක්නම් නෙවෙයි. ඒත් ඒ කාලේ මම මේක ලිව්වේ පුංචි සිද්ධියක් නිසා.මේක අද මට ලියන්න හිතුනෙත් මේ කවිය ලියන්න හේතු වුන ඒ සිද්ධියට අදාල කෙනෙක් ගොඩක් කාලෙකට පස්සෙ මට මේ ළඟදී මුණ ගැහුණා.වෙන කවුරුවත් නෙවෙයි ඉතින් ඒ මගේ පාසල් කාලේ අපේ කල්ලියේ හිටපු මගේ හොදම මිතුරියන්ගෙන් කෙනෙක්.


ඒ අපි උසස්පෙළ කරලා ගෙදර ඉන්න කාලේ.අපේ කල්ලියේ හිටියා හත් දෙනෙක් ඒ හත් දෙනාගෙන් මුලින්ම විවාහ වෙන්න හිටියේ මේ කියන මගේ මිතුරිය තමා.අවුරුදු පහළොවේදී විතර අරඹපු ප්‍රේම කතාව A/L වලින් පස්සේ හමාර කොරලා එක වහලක් යටට වෙන්න තමා එයාලගේ කල්පනාව තිබුනේ.මේකි කසාද බඳින්නත් හදනවා ඒත් ඒ වෙනකොට මමනම් ආදරේ කලුද සුදුද කියලවත් දැනගෙන හිටියේ නෑ.ඔන්න දැන් දෙපැත්තෙම අය මෙයාලගේ විවාහයට කඩිමුඩියේ සූදානම් වෙනවා. ඒ අස්සේ මගේ යෙහෙලිය ඉස්කෝලෙත් එනවා හිටපු ගමන්.ඔන්න ඔහොම ආපු දවසක එයා කතාවක් බහක් නැතුව මූඩ් ගහගෙන හිටියා.මම ඉතින් ළං වෙලා ඇහුවා මොකද කියලා.ටිකක් වද කරලා ඇහුවම එයා කියපු කතාවට මට කියන්නේ මොනාද කියලවත් හිතා ගන්න බැරි වුනා.මෙන්න මේකයි කතාව.


දඩිබිඩියේ විවාහ කටයුතු ලෑස්ති වෙන අස්සේ ඔය ඇදට එළන සුදු රෙද්ද ගැනත් කතා ඇති වෙලා තියෙනවා.ඉතින් ඔය කතා අතරේ මගේ යෙහෙළිය එයාගේ පෙම්වතාගෙන් නිකමට වගේ මෙහෙම අහලා

" නිකමට හරි ඔය කියන දේ එදාට මට තිබුනේ නැත්තං ඔයා මොකද කරන්නේ...?"

එතකොට එයාගේ පෙම්වතා කියලා

" ඒක අනිවර්යයි .... ඒක තියෙන නොතියෙන අනුව තමා ඔයාගේ හෙට දවස තීරණය වෙන්නෙ...."

එයා කියපු ඒ දේ නිසා මගේ යෙහෙළිය හිටියේ එයා ගැන කලකිරිලා වගේ.

" පුංචි කාලේ ඉදන් මම මැරීගෙන ආදරේ කලේ මේ වගේ කෙනෙක්ටද කියලා මට හිතෙනවා කවී... මම ඒක ඇහුවේ විහිළුවට එහෙම නැතුව මම වරදක් කරගෙන නෙවෙයි.. ඒත් බලන්න එයා දීපු උත්තරේ... නිකමට හරි මගේ මොන කරුමෙකට හරි ඕක නොතිබුනොත් එයා මාව එළියට ඇදලා දාවි නේද...ඒතකොට අවුරුදු ගාණක් අපි කරපු ආදරේ තේරුම මොකක්ද කවී..."


එයා මගෙන් එහෙම ඇහුවට සමනල පිහාට්ටක් වගේ සැහැල්ලුවෙන් හිටපු මට ඒ කාලේ ඔය දෙවල් ගැන අවවාද දෙන්න, උත්තර දෙන්න තරම් ලොකු දැනුමක් තිබුනේ නෑ . ඒත් එයාගේ කඳුලු මාවත් සීතළ කලා. මම ඒක විහිලුවක් හැටියට හිතලා වැඩිය නොහිතා ඉන්න කියලා එයාගේ හිත හැදුවා.ඊට සතියකට දෙකකට විතර පස්සේ මගේ අතින් ලියවුනේ ඔන්න ඔය උඩ තියෙන කවිය තමා.


ඉතින් ඔන්න ඔය යාලුවා තමා මට ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ ආයෙත් අහම්බෙන් මුණ ගැහුනේ. දෙවියන්ගේ පිහිටෙන් එයාට අර වගේ කරදරයකට මුහුණ දෙන්න උනේ නම් නෑ. අද එයාලා බොහොම සතුටින් ජීවත් වෙනවා. බබාල දෙන්නෙකුත් ඉන්නව දැන් එයාට. ඒත් එදා එයාට එයාගේ පිරිසිදු බව ඔප්පු කරන්න බැරි වුනානම්.......????