දයාබර නොරිකෝ !

 දයාබර නොරිකෝ....

                             මේ පාලු රාත්‍රිය ඉහිලුම් නොදෙන තරමටම හිතට වද දෙනව.මට ඔයාගෙ නිල් ඇස් වෙන කවරදාටත් වඩා මතක් වෙනව නොරිකෝ..මේ වගේ වෙලාවට තමා මට හිතෙන්නෙ ඔයාව සදහටම අතහැරල මම මේ ආව ගමන ඉක්මන් වැඩියි කියල.ඒත් දැන් පසුතැවිලි වෙනවට වඩා මට කරන්න වෙන මුකුත්ම ඉතිරි වෙලා නැති බව ඔයාට තේරෙනව නේද..?ආදරෙන් අපිට ඉතුරු උනේ මේ වේදනාව මේ පසුතැවිල්ල මේ කඳුල විතරමද නොරිකෝ....

                             පාලු සුසානෙක සොහොන් කොතක් යට හිරවෙච්ච මගේ ආත්මය ඔයාගෙ ආදරේ ආයෙ ආයෙ ඉල්ල ඉල්ල කෑ ගහනව මගෙ නොරිකෝ.ඉස්සරහට සීතල තව වැඩි වේවි,හිම කුණාටු හතර වටින්ම මාව වට කර ගනීවි.මගේ ශරීරෙ පොලවට පස් උනාට මගේ ආත්මෙට මේ හීතල දැනෙනව නොරිකෝ.මේ වගේ වෙලාවක ඔයා ළඟින් උන්නානම් ඉස්සර වගේම අපිට පාලු අවන්හලක එක ළඟින් වාඩි වෙලා කෝපි බොන්න තිබුණ.තොරතෝංචියක් නැතුව කතා කරන ඔයාගෙ හුරතල් බල බල සකුරා මල් හැලිච්ච පාරවල් දිගේ ඔහේ ඇවිදන් යන්න ආයෙ කවදාවත්ම අපිට බෑ නේද නොරිකෝ...?

                          මේ මළවුන්ගෙ මාසෙ . මම දන්නවා නොවරදීම අද හෙට දවසක ඔයා ඒවි මාව බලන්න.හැමදාම වගේ එදාටත් ඔයා මගේ සොහොන පාමුළ වැටීගෙන කඳුලු හලාවි.මම ඔයාට අඬන්න එපා කියන්නෙ නෑ නොරිකෝ.ඒ ඔයාගෙ කඳුලු මට අගේ නැති නිසානම් නෙවෙයි.හීතලට ගල් වෙච්ච මගේ ආත්මෙට දැන් දැනෙන එකම උණුහුම ඔයාගෙ ඔය කඳුළක රස්නෙ විතරමයි නොරිකො.මම දැන් ඔයාගේ කඳුලු වලට හරි පෙරේතයි.
ඉතින් මම මඟ බලන් ඉන්නවා... ඉක්මනින්ම එන්න මගෙ නොරිකෝ... ඔය කඳුළකින් මගේ ආත්මෙ අවදිකරන්න......

 මං ,                                                                                  
ඔයාගේම දෙවෙන්දොරා

සුබෙකි මල් විතරක්ම
එපා අරගෙන එන්න
ඔය කඳුළු කෙංඩියත්
අරන් හනිකට එන්න
ගල් වෙච්ච ආත්මෙට
ඒ කඳුළු ඉසලන්න
හීතලේ පාලුවේ බෑ
මෙහෙම තනිවෙන්න