කොහේදෝ ඈත
දුරකින් ඇසේ
නොනිදනා රැයක
ඉසියුම්ව ඉසියුම්ව
තත් බිඳෙන
ස්වරයක්...
ළඟ ළඟ ම
ළඟ ළඟ ම
දැනේවී දැනේවී
රෝමාන්තික
පිරිමි විළවුන්
සුවඳක්..
රසෝඝයේ සලු
ගිලිහෙන්නටත්
පෙරම
විනිවිදී විනිවිදී
අකීකරු තරු
දෑසක්...
සඳවතී මං
- සොඳුරු සඳවතී
- රෑ අහස එළිකරන... සිත් අහස සරසවන... තරුවකට පෙම් බඳින... සොඳුරු සඳවතිය .... මං...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
රසෝඝයේ නිමේෂයක් ඉසිඹුලන්නට කෙරෙන හෘදයාංගම ආරාධනයක්ද මේ සඳවතී?
ReplyDeleteදන්නේනම ලියල තියෙනවා . හරිම සුන්දරයි තාත්විකයි .
ස්තූතියි කලන අගය කිරීමට.....
Deleteලියපු කෙනා කවිය තෝරලා දෙනවට වඩා තම තමන්ට තේරෙන දැනෙන විදියට වින්දාමයි නිර්මාණයක් ලස්සන නේද... ඔය පේන්නෙ නැද්ද පල්ලෙහා කමෙන්ට් කරපු එකාට හිතිල තියෙන දේ හි හී
අඳුරු අහසක රෑ කැටයම්
Deleteසඳකි තනිකම්කල සිත්තම්
ඔබට තවකෙකු පමණක් නම්
මියෙමි සඳවත අද මා නම්
කොටුවක් පනින සින් එකක්ද මන්දා :)))
ReplyDeleteපේනවනේ හිතෙන දේවල් ඉතින්....කමක් නෑ කමක් නෑ... කෝම හරි හිතා ගන්නකෝ
Deleteනින්දට යන රැයේ යහනක සැතපිලා ඉන්නකොට හිතෙන දෙයක්ද කොහෙද ඔය.
ReplyDelete