සඳට බැළුම් හෙලූ අය

Aug 18, 2021

මේ (අ ) සුබ කවියක් නොවේ !




ඇත්තමයි ,

පලක් නෑ ජීවිතය තණ අගක පිණි පොදක් ගානයි

ඕං නිවෙන්නට මේං නිවෙන්නට තනන

පහන් සිලකට සමානයි

ඇතැ'ර යන්නට නොහැකි බැඳීම් අප්‍රමාණයි 

දැන් ඉතින් එකම බලාපොරොත්තුව ආසාදිතයෙකු නො වීමයි


එක අතකට ,

ප්‍රේමයක් කියන්නෙත් මහ වසංගතයක්

ලේ නහර හිර කරන නපුරු වෛරසයක්

දැනුනොතින් හදවතට නුහුරු එක ගැස්මක්

පරිස්සමෙන් ! ඒ කියන්නෙ ඔක්සිජන් හිඟයක් 


දැන් ඒක පුරුද්දක් ,

මහරෑත් නැගිට ගෙන පණ ඩිංග සොයමී

පෙනහැල්ල පිරෙන්නට හුස්ම ගෙන බලමී

හා පැටව් තුරුලු කරගෙන උන්ව සිබිමී

මරු කටට ගිහින් හෝ ආයෙමත් හැරෙමී


ඒ උනත් ,

නිවෙන හැටි දිනෙන් දින ආකහේ නෙක තරූ

බලා වැලපුමත් දැන් හදවතට හොද මදී

මේ තමා අපි පතා ආපු සංසාරෙක හැටී

කියා හිත බොරුවටවත් හදාගැන්ම තමා බැරී


සමහරවිට ,

අවසාන හාදුවක් කොපුලකට නොලබාම

ලාබ උරයක තනිව සීතලට ගල්වීම

දරාගන්නට වේවි

නොකියාම නික්මීම

සමුදෙන්න ! සමුගනිමු

සාදයක් නොතියාම

6 comments:

  1. ගෙදරට වෙලා හිටු...!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඕඕ යේස් ලොකු සර් කියන එකවත් අහල ගෙදරට වෙලා හිටු...!!.

      ජයවේවා!

      Delete
    2. Chef - බෑනේ එතකොට බඩගින්නේ මැරෙන්න වෙනවා.

      හැට්ටර් - ස නම් ඉතින් කියයි 😋

      Delete
  2. කවි වලට ආසදිතයෙක් වෙන එක නම් වළක්වන්න සයිනොෆාම් වලටවත් බෑ..

    ReplyDelete
    Replies
    1. ආසාදිත වෙලා දැන් ඇලජික් වෙලා ඉන්නෙ

      Delete

සඳවත කියවන්න ආපු ඔයාලට බොහෝම ස්තුතී, පුංචි හරි ඉඩක් තියෙනවනම් වචනයක් දෙකක් කියල යන්න. ඒක මට ගොඩාක් වටිනවා. නොලියා ගියත් අමනාපයක්නම් නෑ මේ හිතේ.

ඒකපාර්ශික !

      සඳක් වගේ පායා හිනැහෙමින් එබී පුරුද්දක් වගේ උන්නා ළඟම රැදී ඉඩක් නොවූ තැන හදවත ගියද බිදී අදත් ලියනවා මේ ප්‍රේමයට කවී යන්තං ගැටෙ...