අතැ'ර දැමූ නිස්සාර බිමක
ඉඳහිට පිපෙන
දුශ්කරම මලකි මම !
ඉසියුම්ම සුවඳ ඉඹින
කාන්තාර සුළඟ නුඹ
මට ග්ලැසියර සීතල ගෙනෙන !
අහා...
කොයිතරම් මිහිරිද
ඔබට මා මට ඔබව
ස්පර්ශ වෙන තප්පරය
සත්තමයි විඳිමි විඳවමි ප්‍රේමයම !
සඳවතී මං
- සොඳුරු සඳවතී
- රෑ අහස එළිකරන... සිත් අහස සරසවන... තරුවකට පෙම් බඳින... සොඳුරු සඳවතිය .... මං...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
හරිම ප්‍රේමණීයයි.
ReplyDeleteස්තුතියි සඳවතී...
Deleteඉඳ හිටවත් වැටෙන වැස්සක වතුරෙන් පෝශණය වී සුලඟ පෙම් බඳින කාන්තාර මල්
ReplyDeleteඔව්...ඒකමද මන්දා මේ මල් මෙච්චරම හැඩ
Deleteලස්සනයි සඳූ.
ReplyDeleteජයවේවා!!!
ස්තූතියි දුමී
Deleteකාන්තාරේ මල් පරාගණය වෙන්නෙ හුලගින්...හුගක් වෙලාවට... ඒකද මේ විදිමි විදවමි කියන්නෙ? නෑ එහෙම අහල කවියකට කමෙන්ට් කරන එක හරි නෑනෙ හිතයි මම කවියක් රස විදින්ඩ දන්නෙ නැති එකෙක් කියල. හැබැයි ඉතිං කාන්තාරෙ මල් ගැන වෙන මොනව අහන්ඩද? ඒ කියන්නෙ මොකුත් නොඅහම ඉන්ඩද? ඒකත් හරි නෑ.
ReplyDeleteඒකනේ ඒකනේ ඔහොම අහන එක හොදද මම අහන්නේ....
Deleteවිඳිවමින් විඳිම ප්‍රේමයමැයි .
ReplyDeleteඔව් අනිවාර්යෙන්
Deleteහරිම ලස්සනයි පරිකල්පනාව...
ReplyDeleteබොහොම ස්තූතියි අරූ
Deleteමල ලස්සන උනාට නටුව හරි රුදුරුයි නේද??
ReplyDelete