සඳක් වගේ පායා
හිනැහෙමින් එබී
පුරුද්දක් වගේ උන්නා
ළඟම රැදී
ඉඩක් නොවූ තැන හදවත
ගියද බිදී
අදත් ලියනවා මේ ප්‍රේමයට
කවී
යන්තං ගැටෙද්දි යන එන
මගදි ඇසේ
වත්තං කරපු සෙනහස
මදහසින් හැලේ
තෙත අඩි තියා
ඇවිදිනකොට හිතම වටේ
කඳුළක් වෙලා ප්‍රේමය
නෙත් අගින් වැටේ
මලක් වුනත් අන්සතු
උයනක සුපිපී
රසක් තිබේ නොකියූ ප්‍රේමෙක
සිරවී
පවනක් වෙලා ඔබෙ කෙහෙ රැල්ලකට ඇලී
සසරක් වුනත් දුර
යන්නට එයම ඇතී
ලන්ඩන් කවි
හෑ! සතතලං ලන්ඩන් ගියාද?
ReplyDelete++++++++++👌
🙃🙃 නෑ නෑ මේ කයිය මුලින් ලිව්වෙ ඒකට.ඕක ඔබලා බලන්න
Delete//මලක් වුනත් අන්සතු උයනක සුපිපී
ReplyDeleteරසක් තිබේ නොකියූ ප්‍රේමෙක සිරවී
පවනක් වෙලා ඔබෙ කෙහෙ රැල්ලකට ඇලී
සසරක් වුනත් දුර යන්නට එයම ඇතී/// -අම්මා ගහයි බැට් එකෙන් කිව්වලු...
හේ හේ හේ..
Deleteඅලංකාරයි පදපෙල. මට මතක් වුනේ Quote එක:
ReplyDelete//When an artist falls in love with you, you never die.//
ස්තූති
Deleteලස්සන නිර්මාණයක් සඳූ...
ReplyDeleteජයවේවා !!!
ස්තූති දුමී
Deleteවැටෙන් එහා මල් පදුරේ
ReplyDeleteඔබ පිපී වැනේ අත නුදුරේ
මිළින වුණත් ඝණ අඳුරේ
මල් නෙලන්න නම් තහනම්..
**************
කවිය කියවද්දි මට මතක් වුණේ දයාන්ගෙ සිංදුව.
ලස්සනයි ❤
ඔව්නේ..ඒ සිංදුවත් මෙහෙම අලකලංචියක් ගැන නේන්නම්
Deleteලස්සනයි
ReplyDeleteස්තූති අයියේ
Deleteකෝ දැං මාසයක් වෙලානෙ අලුත් එකක් නැද්ද
ReplyDeleteකම්මැලි
DeleteYour post exudes brilliance! Insightful, well-articulated, and a true gem. Thanks for sharing your valuable perspective.
ReplyDelete